سال ۱۸۹۹ بود که آسپیرین را کشف کردند و آن را به جامعه بشریت هدیه دادند و امروز ما مى خواهیم این دارو را قدرى بیشتر به شما خواننده گرامى بشناسانیم.
وقتى نخستین بار در سال ۱۷۶۳ از پودر پوست درخت بید براى تسکین بیمارى که از تب رنج مى برد استفاده کردند کسى فکرش را نمى کرد که سال ها بعد دارویى را از آن کشف کنند که جان میلیون ها نفر را از خطر مرگ نجات دهد.
سال ۱۸۹۹ بود که آسپیرین را کشف کردند و آن را به جامعه بشریت هدیه دادند و امروز ما مى خواهیم این دارو را قدرى بیشتر به شما خواننده گرامى بشناسانیم.
آسپیرین دارویى است که مدت ها است اثرات ضد درد، ضد تب و ضد التهابى آن به اثبات رسیده اما امروزه از آسپیرین در مصارف دیگرى بهره مى برند که در زیر به تفصیل برایتان عرضه مى داریم.
آسپیرین یکى از پرمصرف ترین داروها در تسکین دردهاى خفیف تا متوسط با علل گوناگون به شمار مى رود. آسپیرین در تسکین دردهاى ناشى از آرتریت روماتوئید و استئو آرتریت به کرات استفاده مى شود. همچنین دردهاى ناشى از التهاب تاندون ها به خوبى به آسپیرین جواب مى دهند و به راحتى تسکین پیدا مى کنند. آسپیرین در تسکین دردهاى شدید مثل انفاکتوس قلب و دردهاى کلیوى و یا کیسه صفرا بى تاثیر است و نباید در این موارد آن را مصرف کرد.
در بیماران سرطانى جهت تسکین دردهاى آنها از آسپیرین به همراه ضد دردهاى مخدر دیگر استفاده مى کنند که به خوبى دردهاى این عزیزان را کنترل مى کند.
از آسپیرین جهت پیشگیرى از بروز سکته هاى قلبى و مغزى در افراد مسن استفاده مى کنند. بسیارى از افرادى که از درد سینه و بیمارى هاى قلبى رنج مى برند جهت پیشگیرى از بروز سکته در آنها از آسپیرین استفاده مى کنند.
به بیماران دیابتى آسپیرین مى دهند چون این بیماران در معرض ابتلا به آب مروارید هستند و مصرف آسپیرین در آنها از بروز این عارضه مى تواند پیشگیرى کند.
کسانى که سابقه خانوادگى سرطان کولون دارند، مى توانند از آسپیرین بهره هاى فراوانى ببرند چرا که مصرف درازمدت دوز پائین آسپیرین باعث کاهش میزان بروز سرطان کولون در افراد مستعد مى شود.
عوارض گوارشى: مهم ترین عارضه آسپیرین همین عوارض گوارشى است که مى تواند بیمار را بسیار آزار دهد. بیمار به دنبال مصرف آسپیرین دچار آشوب معده مى شود که به همین دلیل توصیه مى شود آسپیرین را همراه غذا با یک لیوان آب یا شربت هاى ضد اسید مصرف کنند تا دچار این عارضه نشوند.
علاوه بر این به سبب آسیبى که آسپیرین به مخاط معده وارد مى کند مصرف کنندگان آن باید مراقب زخم معده ناشى از آسپیرین باشند.
احساس تهوع، سوزش سر دل و خونریزى هاى گوارشى از جمله عوارض بحث برانگیز آسپیرین به شمار مى روند. از این رو در صورت مشاهده هرکدام از اینها سریعاً مصرف آن را قطع کنید و به پزشکتان این نکته را اطلاع دهید.
عوارض عصبى: سرگیجه، گیجى، وزوز گوش را در حین مصرف آسپیرین جدى بگیرید. از این رو پس از مصرف آسپیرین از انجام کارهاى پرخطرى که نیاز به تمرکز دارند برحذر باشید.
عوارض حساسیتى: اگر آسپیرین مصرف کردید و دیدید که کهیر زدید تعجب نکنید که این مورد از عوارض تقریباً شایع آسپیرین به شمار مى رود. بروز کهیر، خس خس سینه و خونریزى هاى زیرپوستى از جمله دیگر عوارض آسپیرین به شمار مى روند که نباید به راحتى از کنار آنها گذشت.
یادمان باشد که:
۱ – این دارو را ترجیحاً بین دماى ۱۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد در ظروف مقاوم به هوا و در محیط خشک نگهدارى کنید مگر اینکه کارخانه سازنده دستور دیگرى بدهد. اگر دارویتان به صورت شیاف است از یخ زدن آن جلوگیرى کنید و آن را در مکان خنک نگهدارى کنید.
۲ – اگر از عوارض گوارشى آسپیرین رنج مى برید این دارو را با یک لیوان پر از آب یا شیر و همراه غذا استفاده کنید. از خرد کردن و جویدن آسپیرین برحذر باشید که سبب آسیب هاى وخیمى در ناحیه دهان و مرى مى شود.
۳ – بیماران مبتلا به آسم، پولیپ بینى، تب یونجه و کهیر مزمن باید با احتیاط این دارو را مصرف کنند و حتماً قبل از مصرف با پزشک معالجشان مشورت کنند.
۴ – به کودکان و نوزادان تا آنجایى که مى شود آسپیرین ندهید که سبب مسمومیت شدیدى مى شود و عوارض وخیمى را به دنبال دارد.
۵ – قبل از مصرف دارو را بوکنید و در صورت استشمام بوى سرکه همه داروها را دور بریزید چون دارو فاسد شده است.
۶- خانم هاى باردار هرگز این دارو را خودسرانه مصرف نکنند چرا که مصرف خودسرانه این دارو در دوران باردارى و خصوصاً ۳ ماهه سوم عواقب خطیرى بر روى مادر و جنین به همراه دارد.
گروهى از مواد محرک مغزى هستند که معمولاً به شکل پودر سفیدرنگ و گاهى سفید متمایل به قهوه اى روشن یا سفید چرک مشاهده می‌شوند.
به گزارش ایسنا واحد علوم پزشکى تهران برخى انواع آمفتامین ها داراى مصارف طبى هستند و تحت نظارت کامل پزشک در مواردى چون افسردگىها، اختلالات پرتحرکى، کم توجهى کودکان و حمله هاى خواب مورد استفاده قرار مىگیرند. آمفتامین ها اغلب براى بهبود کارآیى و ایجاد حالت سرخوشى توسط دانش آموزان، دانشجویان و رانندگان مورد سوء مصرف قرار مىگیرند. از جمله نامهاى رایج آن مىتوان به آیس (ICE، اسپید (SPEED،میتسىبوشى (Mitsibushi و ترکیبى از آمفتامینهاى جایگزین بهنام MDMAتحت نام Ecstasy اشاره کرد.
معمولاً به صورت خوراکى و گاهى همراه مشروبات استفاده مىشود. انفیه کردن، تزریق یا تدخین با سیگار نیز از سایر راههاى مصرفى است. شکل تزریقى آن نسبت به سایر انواع آن اعتیاد بیشترى ایجاد مىکند.
همه آمفتامین ها به سرعت از راه دهان جذب شده و در عرض یکساعت علایم آنها شروع مىشود. آثار مصرف آمفتامین ها ۱ تا ۲ روز طول مىیکشد. از جمله عوارض جسمانى مصرف آمفتامین ها مىتوان به افزایش ضربان قلب و فشار خون، خشکى دهان، تعریق، افزایش انرژى، کاهش اشتها، تهوع، استفراغ و بى خوابى اشاره کرد.
از جمله عوارض روانى آن نیز احساس سرخوشى، احساس قدرت، افزایش توانایى تمرکز، نوسانات خلقى، برآشفتگى و تحریکپذیرى است.
مصرف مداوم آمفتامین ها منجر به ایجاد تحمل و وابستگى مىشود؛ به نحوى که با قطع ناگهانى آنها علایمى همچون تحریک پذیرى، گرسنگى شدید، اختلال خواب و افسردگى حاد بروز خواهد کرد و در مصارف طولانى مدت، امکان بروز حالات جنون شبیه به اسکیزوفرنى وجود دارد.
خونریزى مغزى در اثر افزایش شدید فشارخون، شوک ناشى از افت شدید فشارخون، افزایش شدید درجه حرارت بدن، بی نظمى در ضربان قلب، اختلال هوشیارى، تشنج، اغماء و مرگ.
آمفتامین ها به شدت وابستگى ایجاد مىکنند. بیمارانى که علایم جنون مثل اسکیزوفرنى را نشان مى دهند باید بلافاصله به روانپزشک معرفى شوند.
بیمارانى که علایم افسردگى حاد را نشان مىدهند به خاطر امکان خودکشى باید به شدت تحت نظارت باشند. باید به مصرف کنندگان اطمینان خاطر داد که علایم ترک آمفتامین مشتمل بر خستگى، اضطراب، اختلال خواب و افسردگى حداکثر تا روز چهارم پس از ترک زیاد بوده و در عرض یک هفته فروکش خواهد کرد. معمولاً داروى خاصى براى ترک لازم نمى شود. در هنگام ترک باید بیماران را تشویق کرد تا آب کافى بنوشند، روزانه سه وعده غذا مصرف کنند، ورزشهاى آرامش بخش انجام دهند و در هواى آزاد راه بروند.
معمولاً الکل در همراهى با آمفتامین به دلیل خواص خواب آلودگى اش استفاده مى شود.
همچنین آمفتامین ها در ادرار ۲ تا ۴ روز پس از مصرف قابل تشخیص است.
تریامترن هیدروکلروتیازید یک داروی مُدر رایج است. این دارو مقدار مایعات دفعی از طریق ادرار را افزایش می‌دهد، در نتیجه با کاهش مایعات در گردش خون از فشار خون می‌کاهد.
کاهش فشار خون خود موجب کاهش بار کاری قلب و شریان‌ها سرخرگ‌ها می‌شود. بالا باقی ماندن فشار خون به سرخرگ‌های مغز، قلب و کلیه‌ها آسیب می‌زند که این آسیب خطر سکته مغزی، نارسایی قلبی، و نارسایی کلیوی را افزایش می‌دهد.
هیدروکلروتیازید همچنین موجب دفع برخی مواد شیمیایی، مثل سدیم و پتاسیم ، از بدن می‌شود. تریامترن به هیدروکلروتیازید اضافه می‌شود تا از دفع پتاسیم جلوگیری کند و آن را در بدن نگاه دارد.
برای جلوگیری از ناراحت شدن معده تریامترن هیدروکلروتیازید را می‌توان با غذا یا شیر خورد.
سعی کنید دارو را هر روز ساعت معینی مصرف کنید تا فراموشش نکنید. اگر روزی یک نوبت تریامترن هیدروکلروتیازیدبرایتان تجویز شده است، بهتر است دارو را اول روز یا وقتی که به توالت دسترسی دارید مصرف کنید.
اگر به سبب خرید یا کاری خارج از خانه مصرف دارو را به تعویق انداخته‌اید، دارو (یا نوبت آخر دارو) را پیش از ساعت ۴ بعداز ظهر بخورید.
این کمک می‌کند تا شب هنگام مجبور نشوید برای ادرار کردن از خواب برخیزید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید.
اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
در صورت بروز هر یک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید:
واکنش‌های حساسیتی (بثورات جلدی)، خشکی دهان، تشنگی شدید، ضربان قلب نامنظم، گرفتگی‌های عضلانی، تهوع یا استفراغ، خستگی یا خواب‌آلودگی شدید، درد یا سوزش معده، کبودی یا خونریزی غیرعادی، مدفوع سیاه و قیری، لکه‌های قرمز روی پوست، دفع خون در ادرار یا مدفوع، درد مفصلی، کمردرد، زردی چشم ها یا پوست.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف تریامترن هیدروکلروتیازید، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به تریامترن، هیدروکلروتیازید یا دیگر داروهای مُدر تیازیدی، داروهای حاوی سولفور، بومتانید، فوروسماید، یا داروهای مُدر دیگر نظیر مهارکننده‌های کربنیک آینداز (استازولامید)
بارداری یا شیردهی مصرف داروهای دیگر، به ویژه دیگوکسین، لیتیم، ضد انعقادها (رقیق‌کننده‌های خون) مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (مثل کاپتوپریل)، سیکلوسپورین، شیر کم نمک، مواد حاوی پتاسیم، اسیدفولیک، داروهای پایین آورنده کلسترول خون (کلستیرامین، کلتیپول) یا داروهای پرفشاری خون
سابقه یا دچار بالا بودن پتاسیم خون، نوروپاتی دیابتی، یا بیماری‌های کلیوی یا کبدی.
دارو را مطابق تجویز پزشک مصرف کنید.
در مورد لزوم احتمالی کاهش وزن، ترک سیگار، برنامه ورزشی یا تغییرات در برنامه غذایی (مثلاً کاهش مصرف نمک با پزشکتان مشورت کنید)
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
هر هفته (یا طبق زمانبدی مورد نظر پزشکتان) فشار خون و وزنتان را اندازه‌گیری کرده، در یک دفترچه یادداشت کنید تا در هر ملاقات آنها را به پزشکتان نشان دهید. اگر روش اندازه‌گیری فشار خون را نمی‌دانید از یک پزشک یا پرستار بخواهید آن را به شما بیاموزد.
هرگونه افزایش یا کاهش وزن به مقدار ۲/۵ کیلوگرم را که طی یک هفته ایجاد شده باشد به اطلاع پزشکتان برسانید.
پیش از مصرف هر داروی دیگر، حتی داروهای مجاز بدون نسخه یا داروهای گیاهی ، با پزشکتان مشورت کنید.
از مواجهه بدون محافظت با نور خورشید بپرهیزید. از آفتاب ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر و استفاده از وسایل برنزه کننده اجتناب کنید.
هنگام مواجهه با آفتاب از یک کرم ضد آفتاب با قدرت محافظتی (اِس پی اِف) حداقل ۱۵ برای حفاظت مناطق در معرض نور استفاده کنید.
هیدروکلروتیازید موجب حساسیت پوست به نور آفتاب می‌شود که می‌تواند منجر به آفتاب سوختگی شدید یا تغییر رنگ پوست در نواحی‌ای از پوست که در معرض آفتاب می‌باشد، گردد.
تریامترن هیدروکلروتیازید را دور از دسترس کودکان و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط هیدروکلروتیازید فاسد می‌شود).
تریامترن هیدروکلروتیازید تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان، در توالت دور بریزید.
نباید از حالت خوابیده به نشسته یا ایستاده، یا نشسته به ایستاده سریع تغییر وضعیت دهید. برای جلوگیری از سیاهی رفتن چشم یا احساس غش به آرامی تغییر وضعیت دهید.
نباید الکل بنوشید، مدت طولانی سرپا بمانید، یا در هوای گرم ورزش کنید، چرا که ممکن است دچار سیاهی رفتن چشم یا غش شوید.
حتی در صورت احساس بهبودی، نباید دارو را قطع کنید. این دارو بیشتر نقش کنترل کننده دارد تا نقش درمانی و ممکن است لازم باشد برای مدتی طولانی آن را مصرف کنید اگر سؤالی در مورد داروهایتان دارید از پزشکتان بپرسید.
تاموکسیفن برای درمان سرطان پستان و نازایی وابسته به‌اولیگومنوره یا آمنوره ثانویه مصرف‌می‌شود.
تاموکسیفن آنتی استروژن غیراستروئیدی می‌باشد که اثرات ضعیف استروژنی نیز دارد.
تاموکسی فن‌گیرنده‌های استرادیول را مهار می‌کند. القاء تخمک‌گذاری با اشغال گیرنده‌های استروژن و حذف اثر مهاری هورمون و در نیتجه تحریک ترشح هورمون آزاد کننده گناد و تروپین از هیپوتالاموس انجام می‌گیرد.
متابولیسم تاموکسی فن کبدی است و دارای چرخه روده‌ای ـ کبدی می‌باشد، حذف دارو دو مرحله‌ای بوده که مرحله اول ۴-۷ ساعت پس از تجویز و مرحله دوم ۷-۱۴ روز طول می‌کشد.
اثردرمانی مطلوب ۴-۱۰ هفته پس از شروع درمان حاصل می‌شود. اثرات آنتاگونیستی دارو ممکن است چند هفته پس از یک نوبت مصرف آن ادامه داشته‌باشد. دارو اغلب به‌صورت متابولیت از طریق صفرا و مدفوع دفع می‌شود.
با مصرف این دارو احتمال ایجاد کیست‌های تخمدان در زنان قبل از دوران یائسگی وجود دارد.
احتمال افزایش کلسیم خون در صورت وجود متاستاز استخوان را باید در نظرگرفت.
با مصرف تاموکسی فن تغییرات آندومتر شامل هیپرپلازی، پولیپ و سرطان گزارش شده‌است. خونریزی غیرطبیعی واژن و علائمی مانند درد یا فشار لگن باید مورد توجه قرار گیرد.
در صورت وجود تاری دید، آب‌مروارید، کاهش تعداد پلاکتها و گلبول‌های سفید و نیز بالابودن چربی‌های خون، باید با احتیاط مصرف شود.
گر گرفتگی، خونریزی‌واژن، توقف قاعدگی، خارش فرج، اختلالات گوارشی، التهاب تومور، کاهش‌تعداد پلاکتها، احتباس مایعات، طاسی، فیبروم رحم، اختلالات بینایی (تغییرات‌قرنیه، آب مروارید و رتینوپاتی) کاهش‌پلاکت‌ها یا گلبول‌های سفید خون، به‌ندرت‌کاهش نوتروفیل‌ها و تغییرات آنزیم‌های کبدی از عوارض جانبی دارو هستند.
روشهای غیر هورمونی جلوگیری از بارداری، طی‌درمان و به مدت ۲ ماه پس از درمان باید مورد استفاده قرار گیرد. در صورت مشکوک بودن به بارداری فورا به پزشک‌مراجعه شود.
در صورت بروز اختلالات گوارشی مصرف دارو ادامه یابد و در صورت بروزاستفراغ زودرس پس از مصرف دارو به پزشک مراجعه شود.
استنشاقی به عنوان درمان نگهدارنده در افراد دچار آسم برونشیال مزمن تجویز می‌شود. استفاده منظم به رفع التهاب مزمن راه‌های هوایی و کاهش واکنش این مجاری به مواد محرک (یا حساسیت‌زا) کمک می‌کند. بکلومتازون با این سازوکار علایم آسم و دفعات حملات آسم را کاهش می‌دهد. بکلومتازون یک کورتیکواسترویید می‌باشد.
بر اساس شدت آسم، بکلومتازون به مقدار روزی ۴-۲ پاف تجویز می‌شود.
مهم است که آن را طبق دستور پزشک یا دستورالعمل روی برچسب دارو مصرف کنید.
هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
چنانچه همزمان کورتیکواسترویید خوراکی مصرف نمی‌کنید، ممکن است شروع اثرات دارو تا یک ماه و اوج اثر دارو تا چند ماه به تأخیر بیافتد.
مهم است که نوبت‌های مصرف دارو در فواصل مساوی در طی شبانه‌روز برنامه‌ریزی شود، مثلاً اگر قرار است روزی ۲ بار مصرف شود، ۸ صبح و ۸ شب و اگر قرار است روزی ۴ بار مصرف شود، هر ۶ ساعت.
از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه که با فعالیت‌های روزمره شما تداخل نداشته باشد، به شما کمک کند.
بهتر است دارو هر روز در ساعت یکسانی مصرف شود. پیش از استفاده از افشانه برای بار اول، آن را چک کنید.
پزشکتان تعیین می‌کند که از یک وسیله موسوم به آسم یار هم همراه افشانه استفاده کنید یا اینکه با روش دهان باز یا دهان بسته از افشانه استفاده کنید.
این وسیله باعث می‌شود تا دارو بهتر به مجاری هوایی برونشی برسد. پودر و کپسول‌های بکلومتازون برای استنشاق نیازمند یک وسیله خاص برای آزادسازی دارو است، دستورالعمل روی جعبه را بخوانید یا چگونگی استفاده را از پزشکتان جویا شوید.
کپسول دارو را ۵-۲ ثانیه تکان دهید.
افشانه و کپسول متصل به آن را سر و ته بگیرید.
قطعه دهانی را در دهان گذاشته، لب‌هایتان را دورش محکم ببندید.
به آرامی و کامل از راه بینی نفستان را بیرون دهید.
به آرامی و عمیق دم انجام دهید و در همان زمان کپسول حاوی دارو را بر روی افشانه به پایین فشار دهید.
قطعه دهانی را از دهان خارج کرده، ولی نفستان را تا آنجا که ممکن است نگه دارید.
در حالی که لب‌هایتان را جمع کرده‌اید از راه دهان نفستان را بیرون دهید.
اگر در هر نوبت ۲ پاف لازم دارید، دو دقیقه تا پاف بعدی صبر کنید.
کپسول دارو را ۵-۲ ثانیه تکان دهید.
افشانه و کپسول متصل به آن را سر و ته بگیرید.
قطعه دهانی را حدوداً به اندازه عرض دو انگشت از دهان کاملاً بازتان فاصله بگیرید.
کپسول را صاف نگه دارید.
پس از یک بازدم عمیق، به آرامی از راه دهان نفس بگیرید و در همان زمان کپسول را به افشانه فشار دهید. به دم ادامه دهید.
چشم‌هایتان را ببندید تا چیزی از اسپری واردشان نشود، چرا که ممکن است موجب تاری دید مختصری شود.
در انتهای دم نفستان را تا آنجا که می‌توانید نگاه دارید، و سپس در حالی که لب‌های خود را جمع کرده‌اید از راه دهان نفستان را بیرون دهید.
اگر در هر نوبت ۲ پاف لازم دارید، دو دقیقه تا پاف بعدی صبر کنید.
پس از استفاده از دارو، به هر کدام از روشهای فوق، برای جلوگیری از خشونت صدا و عفونت‌های دهانی، دهانتان را با آب کاملاً بشویید. آب را قورت ندهید.
روزی یکبار قطعه دهانی پلاستیکی و پوشش آن را زیر آب گرم بشویید و پیش از استفاده مجدد خشک کنید تا این افشانه خشک شود در صورت نیاز از افشانه دیگری استفاده کنید.
هفته‌ای دو بار قطعه دهانی پلاستیکی را با مایع ظرفشویی و آب گرم بشویید و کاملاً آب بکشید و خشک کنید.
یک راه ساده برای تخمین مقدار داروی باقیمانده در کپسول محتوی دارو این است که کپسول را در یک ظرف آب بگذاریم و ببینیم چقدرش در آب فرو می‌رود.
اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید، مصرفش کنید. نوبت‌های باقیمانده در آن روز را با فواصل مساوی مصرف کنید.
در صورت بروز هریک از علایم زیر، مصرف بکلومتازون را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
پلاک‌های سفید نرم در دهان یا گلو ، درد دهان یا گلو هنگام خوردن و آشامیدن، افزایش خس‌خس سینه، احساس سفتی و گرفتگی در قفسه سینه، یا مشکل در تنفس.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف بکلومتازون، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به کورتیکواستروییدها، سایر داروها، غذاها، نگهدارندهها، و رنگ‌های خوراکی.
مصرف داروهای دیگر به ویژه کورتیکواستروییدها.
سابقه یا ابتلا به سل یا پوکی استخوان.
به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد. گاهی افشانه را همراه خود ببرید تا پزشک چگونگی استفاده شما را از آن ببیند.
در صورتی که یک دستگاه اندازه‌گیری حداکثر جریان هوای تنفسی در خانه دارید، مقادیر اندازه‌گیری شده را در یک دفترچه ثبت کنید.
اگر دچار استرس غیرمعمول مثل جراحی، آسیب بدنی، یا عفونت هستید، علایم آسم‌تان بهبود نداشته است، علایمتان بدتر شده است، یا علایمی از عفونت دهانی یا حلقی دارید با پزشکتان مشورت کنید.
در صورتی که افشانه شما قابل پر کردن مجدد است، پس از اتمام دارو آن را دور نیاندازید.
حتی اگر برای یک حمله آسمی داروهایی دیگر مصرف می‌کنید، استفاده از بکلومتازون را ادامه دهید، مگر آنکه پزشکتان دستور دیگری داده باشد.
پیش از انجام جراحی، کارهای دندانپزشکی، یا واکسیناسیون سایر پزشکان را از اینکه بکلومتازون مصرف می‌کنید مطلع سازید.
اگر تا به حال به آبله مرغان و سرخک مبتلا نشده‌اید و واکسن آنها را هم نزده‌اید، از تماس نزدیک با افراد مبتلا به این دو بیماری اجتناب کنید. در صورتی که فکر می‌کنید با این افراد مواجهه داشته‌اید با پزشکتان مشورت کنید.
یک برگه شناسایی پزشک همراه داشته باشید که نشان دهد بکلومتازون مصرف می‌کنید.
توجه داشته باشید که اگر کپسول و افشانه سرد باشند، ممکن است مقدار کامل دارو به شما نرسد.
اگر مقدار معمول دارو به شکل استنشاقی برایتان مؤثر نیست، ممکن است به‌طور موقت به کورتیکو استرویید خوراکی نیاز داشته باشید.
افشانه را دور از دسترس کودکان و دور از حرارت نگاه دارید.
نباید پیش از هماهنگی با پزشکتان آن را قطع کنید. بوسپیرون برای کاهش علایم اختلالات اضطرابی یا درمان کوتاه مدت اضطراب تجویز می‌شود. این دارو در مقایسه با سایر داروهای ضد اضطراب خواب‌آلودگی کمتری ایجاد می‌کند، ولی یک تا دو هفته طول می‌کشد تا اثراتش آغاز شود.
بوسپیرون معمولاً ۲ تا ۳ نوبت در روز تجویز می‌شود. بنابراین توجه خاص لازم است تا نوبت‌های مصرف دارو فراموش نشود.
این دارو را می‌توان با یا بدون غذا مصرف کرد. قرص‌های آن را در صورت نیاز می‌توان خرد کرد.
هیچگاه کمتر یا بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آورید، مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم دارویی‌تان باز گردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف بوسپیرون را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
گیجی یا افت قوای ذهنی، گلو درد یا تب، ضعف عضلانی، انقباضات غیرارادی، احساس گزگز، درد یا بی‌حسی در دست‌ها یا پاها، خواب‌آلودگی شدید، تهوع و استفراغ، انقباض مردمک‌ها.
علایم زیر ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورتی که مشکل‌ساز شوند باید با پزشک در میان گذاشته شوند:
سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم ، خشکی دهان، سردرد، تهوع، بی‌قراری، زنگ‌زدن گوش، بی‌خوابی، یا رویاهای غیرطبیعی.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف بوسپیرون، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به بوسپیرون.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به‌ویژه الکل، یا دیگر داروهایی که دستگاه اعصاب مرکزی را کند می‌کنند (آرامبخش‌ها، ضد افسردگی‌ها یا ضد تشنج‌ها)، دیگوکسین، مهارکننده‌های مونو آمین اکسید از فورازولیدون ، پروکاربازین ، یا سلژیلین
مصرف داروهای گیاهی یا دیگر داروهای فرعی برای درمان اضطراب، اختلال خواب، یا افسردگی.
سابقه یا ابتلا به سوءمصرف موادمخدر و یا بیماری کلیوی یا کبدی.
به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیرنظر داشته باشد.
تا پیش از مشخص شدن واکنش بدنتان نسبت به این دارو در هنگام رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. این دارو در برخی افراد موج خواب‌آلودگی و کاهش هوشیاری می‌شود.
اگر مشکوک به مصرف بیش از حد بودید، تقاضای کمک پزشکی کنید.
اگر دچار افکار یا احساسات عجیب شدید با پزشکتان مشورت کنید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد بوسپیرون مصرف می‌کنید.
بوسپیرون را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید و در این شرایط بوسپیرون فاسد می‌شود).
بوسپیرون تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
نباید الکل بنوشید.
نباید بدون مشورت با پزشکتان هیچ دارویی برای خواب، اضطراب، یا افسردگی مصرف کنید.
قرص‌های ۲۰۰ میلی گرم ایبوپروفن یک داروی مسکن است که بدون نسخه پزشک قابل تهیه است.
اما قرص‌های ۴۰۰ میلی گرم توسط پزشک تجویز می‌شود.
این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط، نظیر سردرد، دردهای هنگام عادت ماهانه و حملات نقرس است.
به علت خواص التهابی این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید، و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیب‌های حین ورزش (پیچ خوردگی‌ها و رگ به رگ شدن‌ها) بورسیت‌ها، تاندونیت‌ها (التهاب تاندون) و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است. ایبوپروفن همچنین تب را نیز کاهش می‌دهد. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است.
سوسپانسیون ایبوپروفن را با غذا یا داروهای ضداسید معده باید مصرف کرد، پیش از مصرف دارو شیشه آن را به خوبی تکان دهید، قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد.
پس از خوردن قرص‌های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک وی ۳۰-۱۵ دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.
اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا ۲ ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم‌تان برگردید.
اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف می‌کنید، به مجردیکه نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید. اما اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
خستگی یا خواب آلودگی شدید، درد یا سوزش معده، تهوع یا استفراغ، مدفوع سیاه و قیری، علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب ، دردهای عضلانی، به ویژه اگر درست هنگام یا پیش از بروز بثورات جلدی رخ دهند، افزایش وزن، کبودی یا خونریزی غیرطبیعی، بثورات جلدی، زخم‌های دهانی، یا تب یا گلو دردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد.
بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند. یک پاسخ حساسیتی نادر به ایبوپروفن آنافیلاکسی است، که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی سریع پیشرفت می‌کند. خس‌خس سینه یا مشکل در تنفس مصرف ایبوپروفن را قطع کرده با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف ایبوپروفن، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آسپرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن)، آسپرین، ضدانعقادها (رقیق کننده‌های خون، نظیر وارفارین) آنتی‌بیوتیک‌ها (سفالسپورین‌ها) داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر) و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس
مصرف سه قوطی یا بیشتر مشروبات الکلی در روز.
ابتلا به سابقه پولیپ‌های بینی مرتبط با آسپرین، زخم یا التهاب در دستگاه گوارش، پرفشاری خون، هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده، نارسایی مغز استخوان، زخم‌های دهانی، یا بیماری‌های کبدی یا کلیوی.
برچسب روی دارو را مطالعه کرده از دستوراتش پیروی کنید.
برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد می‌کنند نباشد.
اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می‌خورید و درد ظرف ۱۴ روز و تب ظرف ۳ روز بهتر نشده یا حتی بدتر شده است با پزشکتان مشورت کنید.
ایبو پروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).
پیش از انجام هرگونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی، دیگر پزشکان را از اینکه ایبوپروفن مصرف می‌کنید مطلع سازید. ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد می‌شود) ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید. مگر طبق دستور پزشک. این دارو می‌تواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.
نباید مشروبات الکلی بنوشید. زیرا احتمال آسیب به معده بیشتر خواهد شد.نباید تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی یا در فعالیت‌های خطرناک شرکت کنید. این دارو در برخی از افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب آلودگی می‌شود.
اسپری بینی بکلومتازون به عنوان درمان نگهدارنده در افراد دچار اختلالات بینی نظیر رینیت فصلی یا رینیت دایمی، علایم حساسیتی در بینی، یا پولیپ‌های بینی تجویز می‌شود. استفاده منظم آن به کاهش التهاب بینی کمک می‌کند و واکنش مخاط بینی به مواد حساسیت‌زا (یا محرک) را کاهش می‌دهد. به این اثرات بکلومتازون علایم خارش، سوزش، عطسه، و آبریزش بینی را کاهش می‌دهد. بکلومتازون در واقع یک کورتیکواستروئید است.
بکلومتازون معمولاً ۱ یا ۲ اسپری با اندازه مشخص ۲ تا ۴ نوبت در روز مصرف می‌شود.
مهم است که طبق دستور پزشکتان یا دستورالعمل روی برچسب دارو را مصرف کنید.
هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید.
از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر در کنار این دارو کورتیکواستروئید خوراکی مصرف نمی‌کنید، ممکن است اثر این دارو پس از یک هفته آغاز شود و ۳ هفته طول بکشد تا به حداکثر برسد.
مهم است که نوبت‌های مصرف دارو منظم باشد، مثلاً ۸ صبح تا ۸ شب اگر قرار است دوبار در روز استفاده است . هر ۶ ساعت اگر قرار است ۴بار در روز استفاده شود.
از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه درمانی که با فعالیت‌های روزمره شما تداخل نداشته باشد به شما کمک کند.
بهتر است دارو هر روز در ساعت معینی مصرف شود. مجاری بینی خود را با فین کردن تمیز کنید.
قطعه بینی (نوک اسپری) را داخل بینی قرار داده و به سمت گوشه چشمتان اسپری کنید.
اگر یک نوبت مصرف دارو را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید، مصرفش کنید.
اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت قبلی را رها کرده و به برنامه منظم دارویی‌تان باز گردید.
در صورت بروز هر یک از علایم زیر، مصرف بکلومتازون را قطع کرده با پزشکتان تماس بگیرید:
ترشحات خونی از بینی یا خون دماغ‌های بی‌دلیل، سرفه، سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم، از دست رفتن حس بویایی یا چشایی، تهوع یا استفراغ، آبریزش یا گرفتگی مداوم بینی یا آبریزش از چشم‌ها، درد معده، پلاک‌های سفید در مخاط بینی یا گلو، چشم درد، افت تدریجی بینایی، احساس بوی بد، یا یک واکنش حساسیتی (بثورات جلدی، کهیر، تورم پلک‌ها، صورت یا لب‌ها، تنگی نفس)
علایم مصرف بیش از حد عبارتند از جوش صورت، چاق شدن صورت، یا تغییرات دوره ماهانه که حتماً با پزشک در میان گذاشته شوند.
علایم دیگر ممکن است مشاهده شوند ولی فقط در صورت مشکل‌ساز شدن نیاز است با پزشک مشورت شود، این علایم عبارتند از سوزش یا خشکی خفیف و موقتی در بینی، عطسه، یا تحریک حلق.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف اسپری بینی بکلومتازون، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به کورتیکواستروئیدها، داروهای دیگر، غذاها، نگهدارندهها، رنگ‌های خوراکی
مصرف داروهای دیگر به‌ویژه کورتیکواستروئیدهای خوراکی.
سابقه یا ابتلا به سل، تب خال چشمی، یا دیگر عفونت‌های باکتریایی، قارچی یا ویروسی.
به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بتواند بهبودتان را زیرنظر داشته باشد.
اگر در طول ۳ هفته درمان هیچ بهبودی نداشتید با پزشکتان مشورت کنید.
پیش از مصرف هر دارویی برای دیگر مشکلات بینی، با پزشکتان مشورت کنید.
اگر داروساز شما می‌تواند افشانه را پر کند، آن را پس از اتمام دارو دور نیندازید.
پیش از هر عمل جراحی، کارهای دندانپزشکی یا واکسیناسیون ، سایر پزشکان یا افراد گروه پزشکی را از این که افشانه کورتیکواستروئیدی استفاده می‌کنید، مطلع سازید.
اگر تا به حال آبله مرغان و سرخک مبتلا نشده‌اید و واکسن آنها را هم نزده‌اید، از تماس نزدیک با افراد مبتلا به این دو بیماری اجتناب کنید. در صورتی که فکر می‌کنید با این افراد مواجهه داشته‌اید با پزشکتان مشورت کنید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد بکلومتازون مصرف می‌کنید.
اگر مقدار معمول دارو به شکل استنشاقی برایتان مؤثر نیست، ممکن است به‌طور موقت به کورتیکواستروئید خوراکی نیاز داشته باشید.
افشانه را دور از دسترس کودکان و دور از گرما نگاه دارید.
یک آنتی‌بیوتیک رایج است که برای درمان عفونت‌های گوناگونی نظیر عفونت پوست و بافت نرم، عفونت گوش میانی، برونشیت، گلودرد، ذات‌الریه (پنومونی)، سینوزیت، دیفتری، سیاه‌سرفه، و عفونت‌های کلامیدیایی، سیفلیس ، و گونوره‌ای استفاده می‌شود.این دارو همچنین برای پیشگیری از تب روماتیسمی و اندوکاردیت مصرف می‌شود.
اریترومایسین را می‌توان با شکم خالی همراه یک لیوان پر از آب مصرف کرد. در صورتی که معده را ناراحت کند می‌توان آن را با غذا خورد. بهتر است دارو در نوبت‌هایی با فواصل زمانی یکسان در شبانه‌روز مصرف شود تا سطح خونی آن ثابت باقی بماند.
برای مثال، اگر لازم است روزی ۴ بار اریترومایسین مصرف کنید، نوبت‌ها باید ۶ ساعت فاصله داشته باشند (مثلاً ۱۲ ظهر، ۶ عصر، ۱۲ شب و ۶ صبح). اگر این برنامه با برنامه کار یا خواب شما تداخل داشت از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه مؤثرتر به شما کمک کند.
مهم است که دارو را سر وقت و به‌طور کامل مصرف کنید، حتی اگر احساس بهبودی دارید. اگر پیش از اتمام دارو آن را قطع کنید.
ممکن است علایمتان عود کند. قرص‌های جویدنی اریترومایسین باید پیش از بلعیده شدن، جویده یا خرد شوند.می‌توان کپسول‌های طولانی‌رهش اریترومایسین را باز کرد و قرص دانه‌های روکش‌دار داخلش را پیش از مصرف با یک غذای نرم مخلوط کرد.
اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
در صورت بروز هریک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال ، دل‌پیچه، تهوع و استفراغ، سوزش دهانی یا زبانی، خارش واژن یا ترشح از آن، پلاک‌های سفید روی مخاط دهان یا زبان، افت شنوایی، تب، بثورات جلدی، یا زردی چشم‌ها یا پوست.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف اریترومایسین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به اریترومایسین.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه استمیزول، کاربامازپین، والپروئیک اسید، سیکلوسپورین، داروهای ضدانعقاد (رقیق کننده‌های خون مثل وارفارین )، زانتین‌ها، و آنتی‌بیوتیک‌های دیگر ( کلرامفنیکل، لینکومایسین ).
ابتلا به یا سابقه بی‌نظمی ضربان قلب (آریتمی)، افت شنوایی، یا بیماری کبدی.
حتی در صورت احساس بهبودی اریترومایسین را به‌طور کامل مصرف کنید تا عفونتتان درمان شده، از عود بیماری جلوگیری شود.
اریترومایسین را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط اریترومایسین فاسد می‌شود).
برخی از سوسپانسیون‌های اریترومایسین پس از آماده شدن باید در یخچال نگهداری شوند ، دستورالعمل روی بسته‌بندی دارو را بخوانید.
پیش از مصرف شیشه سوسپانسیون را به خوبی تکان دهید.
از پیمانه داخل جعبه دارو برای اندازه‌گیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر ظرف ۳ روز از شروع درمان احساس بهبودی نداشته‌اید با پزشکتان مشورت کنید.
نباید داروی تاریخ مصرف گذشته مصرف کنید.
نباید دارو را ناتمام قطع کنید، مگر به توصیه پزشک.
برای تسکین علایم افسردگی ، شب‌ادراری ، اختلالات خوردن، دردهای عصبی، و مواردی دیگر تجویز می‌شود. این دارو از دسته داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای است.
آمی‌تریپتیلین با مقادیر متفاوتی برای مشکلات متفاوت و افراد متفاوت تجویز می‌شود هیچگاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید.
آمی‌تریپتیلین خوراکی را می‌توان با غذا مصرف کرد تا دل به هم خوردگی ناشی از آن کاهش یابد.
ممکن است ۶-۱ هفته طول بکشد تا اثرات این دارو آغاز شود. پس از آغاز اثرات حتی در صورت احساس بهبودی نیز دارو را ادامه دهید.
به دقت از دستورات پزشکتان پیروی کنید. اگر روزی یک نوبت پیش از رفتن برای خواب آمی‌تریپتیلین مصرف می‌کنید و حال یک نوبت را فراموش کرده‌اید ، نوبت فراموش شده را صبح مصرف نکنید، چرا که ممکن است موجب خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز شود، در این مورد با پزشکتان مشورت کنید.
اگر روزی چند نوبت آمی‌تریپتیلین مصرف می‌کنید، نوبت فراموش شده را بلافاصله پس از به یاد آوردن مصرف کنید. اگر تقریباً موقع مصرف نوبت بعدی شده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی منظم خود برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر آمی‌تریپتیلین خود را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: افکار خودکشی، تاری دید ، گیجی، یبوست ، مشکل در ادرار کردن ، چشم‌درد ، ضربان قلب تند ، کند یا نامنظم ، لرزش دست ، غش ، اضطراب ، مشکل در صحبت کردن ، عدم تعادل ، سفتی عضلات دست و پا ،صورت شبیه ماسک ، گلودرد ، تب ،کبودی یا خونریزی غیرعادی ، زردی پوست یا چشم ، بثورات جلدی ، تورم صورت یا زبان . علایم زیر ممکن است رخ دهند. ولی فقط در صورتی که مشکل‌ساز شوند باید گزارش شوند:
سرگیجه، خواب‌آلودگی، خشکی دهان، سردرد، مشکل در خوابیدن، افزایش وزن.
نظیر سردرد ، تهوع ، استفراغ ، اسهال ، تحریک‌پذیری، یا خواب مختل همراه با رؤیاهای واضح ممکن است در صورت قطع ناگهانی آمی‌تریپتیلین مشاهده شود. معمولاً برای قطع دارو باید مقدارش ظرف ۲-۱ ماه به تدریج کاهش یابد.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آمی‌تریپتیلین پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آمی‌تریپتیلین یا دیگر داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای ، سایر داروهای ضدافسردگی (ماپروتیلین، ترازودون) ، کاربامازپین (دارویی ضدتشنج ) ، یا هر نوع ماده غذایی، رنگ خوراکی یا نگهدارنده.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل، آرامبخش‌ها، دیگر داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدتشنج، داروهای ضدتیرویید ، سایمتیدین ، داروهای فشار خون ( کلونیدین ، گوانادرل ، گوانتیدین )، مهارکننده‌های مونوآمین‌اکسیداز ، یا سمپاتومیمنیک‌ها (داروهایی که در حساسیت ، آسم ، سرفه و سرماخوردگی مصرف می‌شوند).
سابقه یا دچار الکلیسم (اعتیاد به الکل)، آسم، اختلال دوقطبی (افسرده ـ شیدایی)، ابتلا به اسکیزوفرنی ، صرع ، گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم)، پرکاری تیرویید، بزرگی پروستات ، احتباس ادراری، مشکلات قلبی یا خونی، یا بیماری‌های دستگاه گوارش ، کبدی یا کلیوی.
به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بتواند بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
تا پیش از مشخص شدن پاسخ بدنتان به این دارو در رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید.
برخی افراد با مصرف آمی‌تریپتیلین دچار خواب‌آلودگی و کاهش سطح هوشیاری می‌شوند. این به ویژه وقتی برای اولین بار دارو را شروع می‌کنید اتفاق می‌افتد و تا وقتی بدنتان به آن عادت کند ادامه می‌یابد؛ بنابراین برای فعالیت‌های خود برنامه‌ریزی کنید.
در هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا ایستادن از حالت نشسته احتیاط کنید؛ چرا که ممکن است دچار سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم شوید. به آرامی تغییر وضعیت دهید.
برای تسکین خشکی دهان از آدامس یا آبنبات‌های بدون قند استفاده کنید. اگر خشکی دهان بیش از ۲ هفته طول کشید با پزشکتان مشورت کنید.
از مواجهه مستقیم و بدون حفاظت با آفتاب و استفاده از وسایل برنزه‌کننده بپرهیزید، چرا که ممکن است دچار آفتاب سوختگی شدید شوید. سعی کنید تا حد امکان از آفتاب بین ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر اجتناب کنید. در زیر آفتاب از یک عینک آفتابی ، یک کلاه و پوشش محافظ، و کرم‌های ضدآفتاب با قدرت محافظتی (spf) حداقل ۱۵ استفاده کنید.
در مورد نیاز به مقادیر اضافی ویتامین ( ریبوفلاوین یا ویتامین ب ـ ۲) با پزشکتان مشورت کنید.
پیش از هرگونه عمل جراحی، کارهای دندانی یا درمان‌های اضطراری، پزشک را از اینکه آمی‌تریپتیلین مصرف می‌کنید، مطلع سازید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد آمی‌تریپتیلین مصرف می‌کنید.
آمی‌تریپتیلین را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم و حرارت مرطوب قرار دهید (در این شرایط آمی‌تریپتیلین فاسد می‌شود).
آمی‌تریپتیلین تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
نبایدالکل مصرف کنید.
نباید بدون تأیید پزشکتان دارویی دیگر مصرف کنید.
برای پایین آوردن فشار خون در پرفشاری خون و تسکین درد قلبی تجویز می‌شود.
پزشک شما به دلایل دیگری نیز ممکن است این دارو را برایتان تجویز کند.
این دارو در بدن از طریق ممانعت از ورود کلسیم به داخل سلول‌ها از غشای سلولی عمل می‌کند ، به همین علت است که این دارو را یک داروی مسدودکننده کانال‌های کلسیمی می‌دانند.
این عمل مسدودکنندگی کانال‌های کلسیمی موجب کاهش مقدار کلسیم در سلول‌های قلب و رگ‌های خونی می‌شود، که به کاهش ضربان قلب و گشادشدن رگ‌های خونی منجر می‌گردد. بنابراین فشار خون پایین می‌آید، جریان خون افزایش می‌یابد، و بار کاری قلب کاهش پیدا می‌کند.
مقادیر متفاوتی از آملودیپین برای علل متفاوتی تجویز می‌شود.
مهم است که دارویتان را هر روز سر ساعتی معین مصرف کنید.
آملودیپین معمولاً روزی یکبار مصرف می‌شود.
معمولاً راحت‌تر است که صبح‌ها پیش از صبحانه مصرف شود تا فراموش نشود.
این دارو را می‌توان با یا بدون غذا مصرف کرد. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید.
از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر روزی یکبار آملودیپین مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کرده‌اید ، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر کمتر از ۸ ساعت به نوبت بعدی مانده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم دارویی‌تان بازگردید.
هیچگاه مقدار دارو را دوبرابر نکنید و نیز پیش از مشورت با پزشکتان آن را قطع نکنید. در صورت نیاز به قطع آملودیپین، این کار باید به صورت تدریجی صورت گیرد.
در اکثر مواردی که آملودیپین به خاطرشان تجویز می‌شود، دارو به مهار بیماری کمک می‌کند نه آنکه آن را درمان کند. این بدان معنا است که حتی اگر احساس بهبودی دارید ممکن است لازم باشد آملودیپین را سال‌ها یا تا پایان زندگی مصرف کنید.
در صورت بروز علایم نادر ولی جدی زیر آملودیپین را قطع کرده با پزشکتان تماس بگیرید:
درد قفسه سینه ، مشکل در تنفس ، تنگی نفس یا خس‌خس سینه ، ضربان قلب کمتر از ۵۰ در دقیقه یا فشار خون سیستولی (عدد بزرگتر فشار خون) کمتر از ۹۰ میلی‌متر جیوه ، سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا نشسته ، تورم دست و پا یا افزایش وزن ناگهانی (بیش از ۱/۵ کیلو گرم در ۴۸-۲۴ ساعت) ، التهاب لثه‌ها ، لرزش دست‌ها و انگشتان ، سفتی عضلات دست و پا ، مشکل در صحبت کردن یا بلع ، از دست رفتن تعادل ، بثورات جلدی، افسردگی ، تپش قلب (احساس ضربان قلب در سینه).
علایم زیر ممکن است تا تنظیم شدن بدنتان به دارو رخ دهند:
سردرد ، خواب‌آلودگی، خستگی، خشکی دهان، برافروختگی و احساس گرما، تهوع ، یا یبوست یا اسهال. اگر این علایم ادامه یافته یا مشکل‌ساز شدند، وضعیت را با پزشکتان در میان بگذارید.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آملودیپین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آملودیپین یا دیگر داروهای مسدودکننده کانال‌های کلسیمی.
شیردهی یا بارداری.
در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه کاربامازپین ، سیکلوسپورین ، استروییدها ، سایر داروهای فشار خون یا قلبی (داروهای مدر، داروهای مسدودکننده بتا، کینیدین ، دیجوکسین ، دیزوپیرامید ، فلکاینید ، پروکاینامید ).
سابقه یا ابتلا به حساسیت، فشار خون پایین، حمله قلبی، یا بیماری کلیوی و کبدی.
به‌طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
در مورد میزان فعالیت قابل قبول بر اساس وضعیت بدنی‌تان با پزشکتان مشورت کنید.
آملودیپین ممکن است با کاستن یا رفع درد قفسه سینه موجب شود تا بیش از اندازه فعالیت کرده و به خود فشار آورید.
وزنتان را نسبت به قدتان در یک محدوده مناسب نگاه دارید. در صورت نیاز برای کاهش وزن از پزشکتان کمک بگیرید.
در صورتی که برای کاهش فشار خون آملودیپین مصرف می‌کنید مصرف سدیم (نمک) خود را محدود کنید.
از پزشکتان درخواست کنید دستورات تغذیه‌ای در اختیارتان بگذارید یا شما را به یک متخصص تغذیه معرفی کند.
اگر سیگاری هستید، سیگار را ترک کنید. از پزشکتان بخواهید تا شما را به یک مشاور یا گروه ترک سیگار معرفی کنند.
الکل مصرف نکنید.
به آرامی از حالت خوابیده به نشسته یا نشسته به ایستاده تغییر وضعیت دهید تا دچار سرگیجه و سیاهی رفتن چشم یا غش نشوید.بهداشت دهان و دندان‌تان را به خوبی حفظ کنید ، مسواک بزنید، دندان‌هایتان را نخ بکشید و مرتب به دندانپزشک مراجعه کنید تا از مشکلات دندانی و لثه‌ای ناشی از این دارو پیشگیری شود.
مقدار کافی دارو برای روزهای تعطیل در دسترس داشته باشید.
یک برگه شناسایی پزشکی که نشان دهد آملودیپین مصرف می‌کنید به همراه داشته باشید.
پزشکان دیگر را از اینکه آملودیپین مصرف می‌کنید مطلع سازید، چرا که این دارو ممکن است روی برخی آزمون‌های آزمایشگاهی تأثیر بگذارد.
آملودیپین را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگاه دارید (در این شرایط آملودیپین فاسد می‌شود).
آملودیپین تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
نباید تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی کنید یا با وسایل خطرناک کار کنید. در صورتی که خواب‌آلودگی یا سرگیجه مشکل‌ساز شدند با پزشکتان مشورت کنید.
نباید پیش از تأیید پزشکتان داروهایی دیگر به ویژه محرک‌های بدون نیاز به نسخه و داروهای ضدسرفه یا سرماخوردگی را مصرف کنید.
یک آنتی‌بیوتیک رایج است. از آن برای درمان عفونت‌های باکتریایی گوناگون مثل عفونت گوش میانی، سینوزیت ، و عفونت‌های پوست، دستگاه تنفسی و دستگاه ادراری استفاده می‌شود.
آموکسی‌سیلین کلاوولانات را می‌توان با یا بدون غذا مصرف کرد. خوردن آن با غذا می‌تواند از دل به هم خوردگی ناشی از آن جلوگیری کند.
قرص‌های جویدنی آن حتماً باید جویده یا خرد شوند.
بهتر است این دارو در فواصل زمانی برابر در طول شبانه‌روز مصرف شود تا مقادیر ثابتی از آن در خون و ادرار وجود داشته باشد. برای مثال اگر قرار است روزی ۳ نوبت مصرف شود، فواصل باید ۸ ساعتی باشند (مثلاً ۶ صبح، ۲ بعدازظهر و ۱۰ شب).
اگر این برنامه با برنامه کاری یا خواب شما مغایرت دارد، از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه مناسب‌تر شما را یاری دهد.
مهم است که دارو سر وقت و به مقدار کامل مصرف شود، حتی اگر احساس بهبودی می‌کنید. چنانچه پیش از اتمام کل داروی تجویزی آن را قطع کنید ممکن است دچار عود علایم شوید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آورید مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، به برنامه منظم دارویی‌تان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
در صورت بروز هریک از علایم زیر بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید:
اسهال شدید یا خفیف ولی پایدار، سردرد ، تهوع و استفراغ، زخم دهان یا زبان، خارش یا ترشحات واژن، یا پلاک‌های سفید در دهان یا روی زبان. یک پاسخ حساسیتی نادر به این دارو آنافیلاکسی است، که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد.
از آنجایی که آنافیلاکسی سریع پیشرفت می‌کند، در صورت بروز تورم لب‌ها و دور چشم ، بثورات جلدی ، کهیر یا تورم‌های بر روی پوست ، تب ، غش ناگهانی ، ضربان قلب سریع ، یا خس‌خس سینه یا تنفس مشکل، دارو را قطع کرده و با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آموکسی‌سیلین کلاوولانات پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارندهها، رنگ‌های خوراکی یا سایر داروها، به‌ویژه آنتی‌بیوتیک‌ها ( پنی‌سیلین‌ها، سفالوسپورین‌ها، مهارکننده‌های بتا ـ لاکتاماز).
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن و آسپیرین )، داروهای ضدانعقاد (رقیق‌کننده‌های خون نظیر وارفارین )، قرص‌های ضدبارداری حاوی استروژن (این دارو اثرات این قرص‌ها را کاهش می‌دهد)، داروهای نقرس (پروبنسید، آلوپورینول) ، و آنتی‌بیوتیک‌های دیگر (آمینوگلیکوزیدها، اریترومایسین، تتراسایکلین).
دارای سابقه یا دچار مشکلات خونریزی‌دهنده (مثل زخم معده، هموفیلی، یا کمبود پلاکتی)، کولیت (التهاب روده بزرگ) ناشی از آنتی‌بیوتیک‌ها، یا بیماری کلیوی.
حتی در صورت احساس بهبودی، تمام داروی تجویز شده را برای درمان عفونت و جلوگیری از عود مجدد آن مصرف کنید.
اگر از قرص‌های ضدبارداری استفاده می‌کنید، تا یک ماه پس از پایان دوره درمان با آموکسی‌سیلین کلاوولانات از یک وسیله جلوگیری از بارداری دیگر نیز نظیر کاندوم یا ژل‌های اسپرم‌کش استفاده کنید.
برای جلوگیری از اسهال ناشی از این دارو ماست بخورید. آموکسی‌سیلین کلاوولانات را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط این دارو فاسد می‌شود).
پس از تهیه سوسپانسیون آن را در یخچال نگهداری کنید، پیش از مصرف شیشه محتوی سوسپانسیون را به خوبی تکان دهید.
در موارد شکل‌های مایع دارو از پیمانه داخل جعبه دارو برای اندازه‌گیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر ظرف ۳ روز از مصرف این دارو احساس بهبودی نمی‌کنید با پزشکتان مشورت کنید.
نباید دیگران را در مصرف این دارو سهیم کنید، آنها ممکن است نسبت به آن حساسیت داشته باشند.
نباید دارو را پس از تاریخ انقضایش مصرف کنید.
نباید دارو را ناتمام قطع کنید، مگر در صورتی که پزشکتان چنین توصیه کند.
در درمان‌عفونتهای مجاری ادرار، عفونت گوش‌میانی، برونشیت مزمن، سالمونلوز مهاجم و سوزاک مصرف می‌شود.
به علاوه، این‌دارو در درمان تب تیفوئیدی و نیز در پیشگیری از عفونت دندانی مصرف‌می‌شود.
۹۰ ـ ۷۵ درصد دارو از راه‌خوراکی جذب می‌شود و پس از ۲ ـ ۱ساعت غلظت سرمی دارو به اوج می‌رسد.نیمه عمر دارو ۱ ساعت است که درصورت عیب کار کلیه ممکن است تا ۱۲ساعت افزایش یابد. ۷۰ ـ ۶۵ درصد داروبه‌صورت تغییر نیافته از راه کلیه دفع‌می‌شود.
در صورت وجودسابقه آلرژیک به پنی‌سیلین‌ها نباید مصرف شود.
در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه، در بیماران مبتلا به تب گلاندولار و لوسمی لنفاتیک مزمن و سابقه بیماریهای‌گوارشی بویژه کولیت وابسته به آنتی‌بیوتیک باید با احتیاط فراوان تجویزشود.
عوارض جانبی احتمالی و تداخلات داروئی
واکنش‌های حساسیتی‌شامل کهیر ، تب، درد مفاصل، آنژیوادم ،شوک آنافیلاکتیک در بیمارانی که دچارحساسیت مفرط می‌شوند، با مصرف این‌دارو گزارش شده است.
آموکسی‌سیلین را می‌توان با معده خالی یا پر مصرف کرد. در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه به کاهش مقدار مصرف دارو نیازی نیست، مگر اینکه عیب کار کلیه شدید باشد.
در صورت بروز اسهال ، بدون مشورت با پزشک از مصرف هر گونه داروی ضداسهال باید خودداری کرد.
در هنگام مصرف آموکسی سیلین ازسایر روشهای جلوگیری از بارداری نیزباید استفاده نمود.
در صورتی که یک نوبت مصرف داروفراموش شود، به محض بیادآوردن آن‌نوبت باید مصرف شود، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد،از مصرف آن نوبت خودداری کرده ومقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابرگردد.
آمپی‌سیلین یک آنتی‌بیوتیک رایج است. از این آنتی‌بیوتیک در درمان عفونت‌های گوناگون باکتریایی نظیر عفونت گوش میانی، سینوزیت، و پوست، بافت نرم، دستگاه تنفس، و دستگاه ادراری استفاده می‌شود.
به‌منظور جذب بهتر آمپی‌سیلین باید با شکم خالی حدوداً ۱ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از غذا خورده شود.
بهتر است آمپی‌سیلین در نوبت‌هایی با فواصل مساوی در طی شبانه‌روز مصرف شود تا سطح خونی و ادراری ثابتی داشته باشد.
برای مثال، اگر لازم است روزی ۴ نوبت آمپی‌سیلین مصرف کنید، باید بین هر نوبت ۶ ساعت فاصله‌گذاری کنید (مثلاً ۱۲ ظهر، ۶ عصر، ۱۲ شب، ۶ صبح). اگر این برنامه با برنامه کاری یا خواب شما مغایرت دارد، برای تعیین یک برنامه مناسب‌تر از پزشکتان کمک بخواهید.
مهم است که دارو سر وقت و به مقدار کامل مصرف شود، حتی اگر احساس بهبودی می‌کنید. اگر پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید ممکن است دچار عود علایم شوید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. البته، اگر تقریباً موقع نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است، به برنامه منظم دارویی‌تان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
در صورت بروز علایم زیر آمپی‌سیلین خود را قطع کرده بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید:
اسهال شدید یا اسهال خفیف ولی پایدار، سردرد ، تهوع و استفراغ، بثورات جلدی ، زخم دهانی یا زبان، خارش یا ترشح واژن، پلاک‌های سفید در دهان یا روی زبان، اختلالات ذهنی، یا زردی چشم‌ها و پوست. یک پاسخ حساسیتی نادر نسبت به آمپی‌سیلین آنافیلاکسی است، که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد.
از آنجایی که آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت می‌کند، در صورت بروز تورم لب‌ها و دور چشم‌ها، بثورات جلدی ، کهیر ، یا تورم‌های پوستی، تب، غش ناگهانی، ضربان قلب تند، یا خس‌خس سینه یا مشکل در تنفس، بلافاصله دارو را قطع کرده با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
در صورت وجود یکی از موارد زیر پیش از مصرف آمپی‌سیلین پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارندهها، رنگ‌های خوراکی، یا سایر داروها، به ویژه آنتی‌بیوتیک‌ها (پنی‌سیلین‌ها).
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن، آسپیرین)، داروهای ضدانعقادی (رقیق‌کننده‌های خون نظیر وارفارین)، قرص‌های ضدبارداری حاوی استروژن (آمپی‌سیلین ممکن است اثرات این قرص‌ها را کاهش دهد)، داروهای نقرس (پروبنسید، آلوپورینول)، متوترکسات، یا دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها (آمینوگلیکوزیدها، اریترومایسین ، تتراسایکلین).
سابقه یا ابتلا به مشکلات خونریزی‌دهنده (مثل زخم معده ، هموفیلی ، کمبود پلاکتی)، مونونوکلئوز عفونی ، کولیت (التهاب روده بزرگ) مرتبط با آنتی‌بیوتیک، یا بیماری کلیوی.
حتی در صورت احساس بهبودی، تمام داروی تجویز شده را برای درمان عفونتتان و جلوگیری از عود بیماری مصرف کنید.
در صورتی که از قرص ضدبارداری استفاده می‌کنید تا یک دوره درمان با آمپی‌سیلین، از یک روش جلوگیری از بارداری دیگر نظیر کاندوم یا ژل اسپرم‌کش هم استفاده کنید.
با خوردن ماست از اسهال ناشی از این آنتی‌بیوتیک پیشگیری کنید.
آمپی‌سیلین را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط آمپی‌سیلین فاسد می‌شود).
پس از تهیه سوسپانسیون آمپی‌سیلین، دارو را در یخچال نگهداری کنید.
پیش از مصرف سوسپانسیون شیشه دارو را به خوبی تکان دهید.
از پیمانه‌ای که در داخل جعبه دارو فراهم شده است جهت اندازه‌گیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر در ظرف ۳ روز از مصرف آمپی‌سیلین احساس بهبودی ندارید با پزشکتان مشورت کنید.
نباید دیگران را در مصرف دارو سهیم کنید، چرا که ممکن است نسبت به آن حساسیت داشته باشند.
نباید داروی تاریخ گذشته را مصرف نکنید.
نباید پیش از اتمام دارو، درمان را قطع کنید، مگر با صلاحدید پزشکتان.
نوعی ماده شمیایی آرام بخش است.
این ماده نوعی پپتید است که از غدد مخاطی و هیپوتالاموس در مهره داران ترشح می شود.
آندورفین از نظر توانایی ایجاد حالت بی احساسی نسبت به درد و داشتن احساس خوب جسمی، به داروهای حاوی تریاک شبیه است. در کل، این ماده به عنوان تسکین دهنده درد عمل می نماید.
این پپتید کنترل کننده اعصاب، اولین بار در سال ۱۹۷۵ م توسط جان هیوز با آزمایش روی مغز خوک کشف شد.
بعدها انواع مختلفی از آندورفین کشف گردید.
واژه آندورفین خود مخفف واژه های (endogenous morphine) به معنای مورفینی است که به طور طبیعی در بدن تولید می شود.
معروف ترین انواع آندورفین، نوع آلفا، بتا و گاما می باشند که در میان آنها، نوع بتا بهترین اثر را در کاهش درد دارد.
از واژه آندورفین برای انواع مواد آرام بخش درون ریز استفاده می شود که دلالت بر نوعی فعالیت دارویی می کند که به فعالیت کورتیکوسترویدها بسیار شبیه است. چگونگی عملکرد آندورفین هنوز دقیقاً مشخص نشده است.
آنچه که در موردش اطمینان داریم این است که آندورفین، به گیرنده های حالت آرام بخشی در مغز فشار می آورد. این گیرنده ها، مسیر دوپامین را باز می کنند و باعث می شوند که دوپامین بیشتری درون سیناپس ها آزاد شود.
آندورفین احساس درد و گرسنگی ناشی از تولید هورمون های جنسی را هم تسکین می دهد.
همچنین آندورفین در واکنش نسبت به مواد غذایی خاصی تولید می شود. از جمله این مواد غذایی می توان فلفل تند را نام برد. در قدیم برای تسکین برخی دردهای مضمن از فلفل تند استفاده می کردند (به دلیل همین خاصیت تحریک آندورفین).
طبق برخی گزارشات، خنده هم ترشح آندورفین را در مغز افزایش می دهد. بنابراین، ضمن آنکه خنده رگ های خونی را گشاد می کند، مانع تولید هورمون های ایجاد کننده استرس می شود و میزان آنتی بادی های بدن را بالا می برد، احساس بی دردی هم ایجاد می کند. روشی دیگر برای تولید آندورفین، ورزش کردن شدید است، آن هم به میزانی که تولید این ماده را تحریک نماید. اشعه ی ماورای بنفش هم قادر است تولید آندورفین را تحریک کند.
آلندرونات برای درمان پوکی استخوان، بیماری استخوان که در زنان یائسه معمول است، تجویز می‌شود. همچنین از این دارو در درمان بیماری پاژه ، که ضعیف شدن دردناک استخوان‌ها است ، استفاده می‌کنند. آلندرونات تحت نام تجاری فوساماکس شناخته می‌شود.
آلندرونات معمولاً روزی یک بار مصرف می‌شود.
این دارو باید با یک لیوان پر از آب حداقل ۳۰ دقیقه پیش از اولین وعده غذایی ، نوشیدنی یا دیگر داروهای روز خورده شود.
با عقب انداختن بیشتر اولین وعده غذایی یا نوشیدنی جذب دارو بهتر نیز می‌شود.
قرص آلندرونات را یکجا ببلعید، این قرص‌ها را نباید مکید، شکست، خرد کرد یا جوید.
برای جلوگیری از سوزش سر دل بهتر است حداقل تا ۳۰ دقیقه پس از خوردن آلندرونات دراز نکشید.
مهم است که دارو هر روز در زمان معینی استفاده شود. هیچگاه مقدار بیشتری از آنچه برایتان تجویز شده مصرف نکنید. به دقت از دستورات پزشکتان پیروی کنید. اگر یک نوبت دارو را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید آن را مصرف کنید.
اگر تقریباً موقع نوبت بعدی فرا رسیده است ، نوبت فراموش شده را حذف کنید و به برنامه منظم دارویی‌تان برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
در صورت بروز هریک از علایم زیر ، آلندرونات را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:
سوزش سر دل شدید ، مشکل در بلع ، یا بثورات جلدی.
علایمی که ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورتی که مشکل‌ساز شدند باید گزارش شوند عبارتند از: سردرد ، تهوع یا استفراغ ، اسهال ، یبوست ، نفخ شکمی ، درد شکمی ، یا درد ماهیچه‌ای و استخوانی.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آلندرونات پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آلندرونات یا دیگر داروها.
بارداری یا شیردهی.
در حال مصرف داروهای دیگر ، به ویژه آسپیرین و آنتی‌اسیدها.
سابقه یا ابتلا به مشکل در بلع ، بیماری مروی ، گاستریت (التهاب معده) ، زخم معده ، یا بیماری کلیوی.
برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب، و اختلالات هراس تجویز می‌شود. آلپرازولام دارای چندین نام تجاری متفاوت است.
آلپرازولام در مقادیر متفاوت برای مشکلات متفاوت تجویز می‌شود. هیچگاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. به دقت از دستورات پزشکتان پیروی کنید. شکل مایع آلپرازولام را می‌توان با مایعات یا غذاهای نیمه‌جامد مثل مارمالاد پودینگ مخلوط کرد. اجازه ندهید آلپرازولام مایع یخ بزند.
اگر یک نوبت دارو را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید آن را مصرف کنید. اگر نزدیک نوبت بعدی بود، نوبت بعدی را حذف کنید و سپس به برنامه دارویی منظم‌تان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، آلپرازولام را قطع کرده با پزشکتان تماس بگیرید:
گیجی، کند شدن قوای ذهنی، خواب‌آلودگی شدید، تکلم کند، کاهش ضربان قلب، تنگی نفس، عدم تعادل، بثورات جلدی، گلودرد، تب، لرز، کبود شدگی یا خونریزی غیرعادی، زخم‌های دهانی، زردی پوست یا چشم، کاهش حافظه، بی‌خوابی، آشفتگی، یا تحریک‌پذیری. آلپرازولام می‌تواند اعتیادآور باشد.
اگر دارو به‌طور ناگهانی قطع شود علایم قطع ممکن است مشاهده شوند که عبارتند از:
گیجی، کند شدن قوای ذهنی، معده‌درد، افزایش تعریق، تهوع، استفراغ، حساسیت به نور و صدا، یا احساس گزگز یا سوزن سوزن شدن. در صورتی که بخواهید آلپرازولام را قطع کنید با پزشکتان مشورت کنید، تا احتمالاً این کار به شکل تدریجی انجام شود.
این علایم ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورتی که مشکل‌ساز شوند باید گزارش شوند: سرگیجه، خواب‌آلودگی، خشکی دهان، سردرد ، تهوع ، یبوست ، اسهال، ضربان قلب تند یا شدید، یا لرزش.
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آلپرازولام پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آلپرازولام یا دیگر بنزودیازپین‌ها، یا به هر نوع ماده غذایی، رنگ‌های خوراکی، یا نگهدارندهها.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل، آرامبخش‌ها، ضدافسردگی‌ها، و داروهای ضدصرع و تشنج.
سابقه یا ابتلا به گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم)، سوءمصرف الکل یا مواد مخدر، میاستنی گراو، بیماری انسدادی ریوی مزمن شدید، یا آمفی‌زم.
مراجعات مقطعی به پزشکتان داشته باشید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
تا هنگامی که پاسخ بدنتان به آلپرازولام مشخص نشده است در رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. برخی افراد در طی مصرف این دارو دچار خواب‌آلودگی و کاهش سطح هوشیاری می‌شوند.
اگر به مسمومیت ناشی از مصرف بیش از حد این دارو مشکوک هستید، بلافاصله تقاضای کمک پزشکی کنید.اگر در طی درمان با آلپرازولام دچار افکار یا احساسات عجیب شدید، حتماً موضوع را با پزشکتان در میان بگذارید. همیشه برگه‌ای همراه داشته باشید که نشان دهد تحت درمان با آلپرازولام قرار دارید.
آلپرازولام را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید. (در این شرایط آلپرازولام فاسد می‌شود).
آلپرازولام تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
نباید نوشیدنی‌های الکلی یا دیگر داروهای خواب‌آور استفاده کنید، این خواب‌آلودگی را افزایش و هوشیاری را کاهش می‌دهد.
نباید آلپرازولام را به‌عنوان یک قرص خواب‌آور استفاده کنید، مگر آنکه برنامه درمانی شما اجازه دهد تا ۸-۷ ساعت خواب داشته باشید، در غیر این صورت تا زمان خروج دارو از بدنتان ممکن است خواب‌آلوده بوده، اختلال حافظه داشته باشید.
این دارو تجویز می‌شود تا لوله‌های برونش (مجاری هوایی) را در ریه‌ها باز کند تا راحت‌تر نفس بکشید، به آن گشادکننده برونش می‌گویند.
آلبوترول اسامی تجاری متفاوتی دارد. این دارو تحت عنوان سالبوتامول هم شناخته می‌شود.
آلبوترول را می‌توان به صورت استنشاقی، یا خوراکی به شکل قرص، محلول، یا شربت مصرف کرد.
هیچگاه بیش از مقدار تجویز شده مصرف نکنید.
از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید.
اگر طبق یک برنامه منظم از این دارو مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید آن نوبت را مصرف کنید. نوبت‌های باقیمانده در روز را با فواصل زمانی منظم مصرف کنید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
آلبوترول برای درمان و جلوگیری از انقباض برونشی (تنگ شدن مجاری هوایی ریه) استفاده می‌شود. دارو را ۱۵ دقیقه پیش از شروع ورزش مصرف کنید تا از انقباض برونشی ناشی از ورزش پیشگیری شود. پیش از استفاده، ظرف حاوی دارو را به خوبی تکان دهید.
