دوغ آبعلی

درباره شرکت بهنوش

شرکت بهنوش ایران دارای استاندارد های ملی و بین المللی از قبیلISO9001:2015 ، ISO22000:2005 ، ISO14001:2015 ، OHSAS18001:2007 ، HACCP ، FDA و نشان HALAL و … آزمایشگاههای پیشرفته کنترل کیفی و تحقیقاتی می‌باشد. این شرکت با توجه به داشتن امکانات مورد نیاز جهت پرورش جو و مالت سازی از امتیاز ویژه ای برخوردار است . لذا استفاده بهینه از امکانات موجود و آماده سازی بستر مناسب برای توسعه آن را از اهداف آتی خود قرار داده است .

 

شرکت بهنوش ایران دارای ۹ کارخانه و ۱۳ برند می باشد:

کارخانه‌ها:

بهنوش ایران ( مرکزی )

بهنوش واحد ستاره

بهنوش واحد گچساران

بهنوش واحد شیروان

بهنوش واحد شهرکرد

بهنوش واحد اراک

بهنوش واحد خرمشهر

بهنوش واحد آبعلی

بهنوش واحد یاسوج

 

 برندها:

۱ – ماء الشعیر بدون الکل در طعم‌های مختلف با برند دلستر

۲ – انواع آبمیوه های گازدار ، بدون گاز ، پرک دار در طعم های مختلف با برند تاک

۳ – نوشیدنی آلوورا

۴ – آب گازدار با برند سودا

۵ – نوشابه انرژی زا با برند سینرژی و استارت

۶ – نوشابه گازدار با طعم های مختلف با برند ایراندا

۷ – دوغ با انواع طعم ، گازدار و بدون گاز با برند آبعلی

۸ – نوشیدنی میوه ای در طعم های مختلف با برند دادلی

۹ – نوشیدنی لیمو نعناء با برند موهیتو

۱۰ – نوشیدنی آرامش بخش حاوی عرقیات گیاهی با برند آرامیس

۱۱ – آب طعم دار با برند دادلی سو

۱۲ – آب معدنی با برند به آب

۱۳ – ماء الشعیر فیلتر نشده با برند دلستر پلاس

 

تاریخچه دوغ آبعلی

آبعلی، شهری در استان تهران، در بخش رودهن از توابع شهرستان دماوند است. چشمه آب گازدار این شهر باعث شد کارخانه آبعلی در سال ۱۳۱۷ در آنجا احداث ومحصولی با نام دوغ آبعلی تولید گردد.

در دهه ۳۰ روزانه بین ۷۰ تا ۱۰۰ جعبه دوغ در چشمه آبعلی تولید می‌شد، جعبه‌ها چوبی و ۲۴ عددی، شیشه‌ها لیمونادی و قهوه‌ای رنگ و درپوش تشتکی که با دست زده می‌شد، یعنی کارگری شیشه‌های پُر شده را زیر دستگاه تشتک‌زن می‌گذاشت و با ضربه درِ شیشه بسته می‌شد، کارگر دیگری هم شیشه ها را ۴ تا ۴ تاتوی جعبه چوبی قرار می داد. یکی از اقلام هزینه‌‌بر مرحله تولید دوغ آبعلی شکستن شیشه‌ها در حین کار بود، نه سیستم تولید مکانیزه امروزی را داشت و نه کارگرها حرفه‌ای و سابقه‌دار بودن. اکثراً روزانه مراجعه می‌کردند و مشغول به‌کار می‌شدند. قیمت هر بطری در عمده ‌فروشی ۳ ریال بوده و در چلوکبابی‌ها تا ۵ ریال با مشتری حساب می‌شد.

تولید روزانه دوغ از ۲۴۰۰ تا ۳۰۰۰ هزار بطری در دهه ۳۰ به ۶۰۰ هزار تا یک میلیون بطری درحال حاضر تنها در یکی از کارخانه ها رسیده است .

یکی از نکات جالب دوغ هم این است که اغلب کنار چلوکباب دیده می‌شود نه پیتزا ! حتی وقتی به تبلیغات قدیمی توجه کنید، می‌بینید که می‌نوشتند: «چلوکباب مطبوع است، بشرط اینکه با دوغ آبعلی نوش جان شود».

پیش از به بازار آمدن دوغ بطری‌ای، این نوشیدنی قیمتی نداشت، بیشتر چلوکبابی‌های تهران، روی میز مشتر‌ی‌ها یک تنگ بلور دوغ می‌گذاشتند که جزو سرویس رایگان بود، اما با پیدایش شیشه‌های دوغ آبعلی، دوغ کالایی  دارای قیمت شد. دوغ آبعلی که شیشه‌ای شد، شیشه‌ها نیز قیمت پیدا کرد و مشتری باید برای بطری دوغ گرویی می‌گذاشت، همان روشی که بعدها برای پپسی و کوکا و کانادادرای هم مرسوم شد. پس یعنی گرویی گذاشتن برای شیشه نوشابه را هم انگار بطری دوغ آبعلی مُد کرد!

حاج حسین کلاته‌ای از گارگران سال‌های دور در کارخانه دوغ البرز می‌گوید:

ما با دوغ آبعلی رقابت داشتیم. آقای هوانسیان، مدیر ما تلاش می‌کرد با برتری کیفیت، بازار را از دست رقیب در بیاورد، ایشان با بعضی از حشم‌داران لار دوستی برقرار کرده بود و از آنها می‌خواست که کمک کنند تا طعم و مزه دوغ را تغییر بدند، البته شهرت دوغ آبعلی که تقریباً در تمام کافه‌ها و رستوران‌ها، سر میز مشتری در کنار انواع کباب‌ها دیده می‌‌شد، بیشتر از آنی بود که به این آسانی بشود مشتری‌ها را جلب کرد. ولی به ابتکار خودش روی باندرول شیشه‌ها این نوشته را اضافه کرد: «دوغ البرز به سلامت شما کمک می‌کند!» که البته تا حدودی موفق بود، اما وسوسه سودآوری از دوغ به اصطلاح دست‌ها را زیاد کرد. کار به جایی رسید که رستوران‌ها نیز دوغ می‌زدند و به‌ عنوان دوغ محلی به مشتری عرضه می‌کردند.

دستفروش‌های حوالی لاله‌زار و توپخانه، که از اماکن پرتردد بود، از این دوغ‌ها عرضه می‌کردند. منطق کاسب‌کارها این بود که مشتری گذری است و دردسری ایجاد نمی‌کند، امّا تو صفحه حوادث روزنامه‌های کیهان و اطلاعات خبرهایی از این دردسرها هم دیده می‌شد.

به این گروه ماست‌بندی‌ها را هم که دوغ هم عرضه می‌کردندو کیفیت خوبی هم داشتند اضافه‌کنید.

درخبرهای صفحه حوادث روزنامه‌ها اخبار تقلب و عدم رعایت بهداشت توسط دوغ فروشهای دوره‌گرد روبه افزونی بود و  شهرت این تقلب‌ها باعث شد که رستوران‌ها هم از فروش دوغِ باز، یا به اصطلاح خودساخته، منع گردند.

 

درباره طراحی بطری دوغ آبعلی

در مورد طراحی بطری دوغ آبعلی، چیزِ زیادی نمی‌توان گفت. برای اینکه مستندات خاصی از آن ثبت نشده، امّا می‌شود از روی ظاهر آن یه نتایجی رسید. خودِ بطری خیلی ربطی به محصول داخل آن که دوغ باشه ندارد، یعنی شما می‌توانید توی آن نوشابه یا هرچیز دیگری هم بریزید. احتمالاً فرم آن نیز از بطری کوکاکولا الهام گرفته شده و سادگی‌اش هم به خاطر تکنولوژی تولید آن زمان بوده است.

لیبلی هم که روی آن چاپ شده، از لحاظ ترکیبِ رنگی و فونت نستعلیق آن، آدم را یاد قدیم‌ها می‌اندازد. طراحی خوب یا بد و کیفیت محصول را که کنار هم بگذاریم به علاوه‌ی حس قدیمی بودن و نوستالژیک آن، به نظر می‌آید دلیل اصلی فروش این محصول باشه.

عکس های خیلی قدیمی و تبلیغات قدیمی این محصول را که می‌بینید، دوغ آبعلی متعلق به شرکتی به نام شرکت آبمعدنی ایران بود، که بعده‌ها اسم شرکت زمزم به میان می‌آید و امروزه نیز این برند متعلق به شرکتِ بهنوش می باشد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، کارخانه دوغ آبعلی مصادره می‌شود و آن زمان به بنیاد جانبازان تعلق می‌گیرد . در سال ۱۳۶۷ کارخانه توسط سیل تخریب می‌شود و خیلی از دستگاهای آن در اثر همین حادثه آسیب می‌بیند.

به گفته آقای سید رفیع، مدیر عامل دوغ آبعلی، بنیاد مستضعفان درسال ۱۳۷۳ بعد از بازسازی این کارخانه، کار تولید خود را به طور رسمی آغاز می‌کند. در حال حاضر هم ظرفیت تولیدی ماشین‌آلات، ۱۰۰ هزار بطری در یک شیفت کاری است.

در آینده نزدیک برای یکسان‌سازی کیفیت خط تولید ماست‌بندی هم ایجاد می‌شود. مدیر عامل شرکت دوغ آبعلی در مورد تنوع محصول این کارخانه هم گفت: سعی داریم کیفیت و تنوع محصولات را در طعمهای مختلف به حد مطلوب برسانیم.

ایران ۳۵ تا ۴۰ درصد دوغ جهان را تولید می‌کند. سهام شرکت بهنوش از سال ۱۳۷۸ به بورس اوراق بهادار تهران راه یافته، امّا در حال حاضر شرکت جزء واحدهای تجاری بنیاد مستضعفان و جانبازان به شمار می‌رود و ۵۹ درصد سهام آن متعلق به شرکت گسترش صنایع غذایی سینا است، که ذیل این بنیاد فعالیت تولیدی انجام می‌دهد.

۹ واحد تولیدی آن در جاده مخصوص کرج، گچساران، شیروان، اراک، آبعلی و مختصات دیگری در کشور فعالیت می‌کنند و جدیدترین آنها هم شرکت خرم‌نوش خرمشهر است که در سال ۱۳۹۱ توسط بهنوش خریداری و به مجموعه اضافه شده است.

امروز یکی از محصولات پرطرفدار بهنوش در کنار دلستر، دوغ آبعلی است که ۱۳‌ درصد سهم کل تولیدات شرکت را به خود اختصاص داده است.

آخرین محصول این برند که این روزها به بازار داخلی عرضه شده، نوشابه انرژی‌زای سینرژی است که قیمت پایین آن در مقایسه با محصولات مشابه خارجی، توجه مشتریان جوان ایرانی را به خودش جلب کرده است.