دلایلی که برخی عکاس‌ها هنوز هم دوربین‌های آنالوگ را به دیجیتال ترجیح می‌دهند: با وجود اینکه در حال حاضر عکاسی دیجیتال گسترش بسیاری داشته است، اما هنوز هم برخی از عکاسان ترجیح می‌دهند همچنان با دوربین‌های آنالوگ عکاسی کنند. به سراغ این عکاسان رفته و از آنها دلیل این کار آنها را پرسیدیم.
همه ما کمابیش شانس آن را داشته‌ایم که دوره عکاسی فیلم را تجربه کنیم. عکس‌های خانوادگی ما شامل سفرها و گردش ها و جشن‌های خانوادگی همگی با دوربین‌های آنالوگ و فیلم عکاسی شده‌اند. اما همچنان که آلبوم عکس‌های آن سال‌ها را نگاه می‌کنیم، متوجه کیفیت بارز و خوب عکس‌ها می‌شویم. همچنان عکس‌ها آنقدر کیفیت دارند که با عکس‌های بهترین دوربین‌های دیجیتال امروز برابری کنند.
امروزه با وجود اینکه ما عکس‌های زیادی چه با دوربین و چه با اسمارتفون خود ثبت می‌کنیم، اما تقریباً آلبومی برای نگهداری آنها نداریم. به همین دلیل یکی از دغدغه‌های ما نگهداری و ساماندهی عکس‌ها است. با این حال هیچ وقت این اتفاق نمی‌افتد. اما در گذشته اینطور نبود و با گرفتن عکس، پس از چاپ عکس‌ها به صورت منظم به آلبوم عکس منتقل می‌شدند. همچنان که ما امروز از دوره فیلم عکس بیش‌تری می‌بینیم.
اشتباه نکنید، تکنیک عکس «HDR» مدتها است که در عکاسی وجود دارد، اما در عکاسی دیجیتال مدت کوتاهی است که باب شده است. در عکاسی دیجیتال به دلیل محدودیت‌های موجود، برای رسیدن به یک عکس HDR معقول باید از یک صحنه ۳ عکس با نوردهی‌های متفاوت ثبت کرد. اما عکسی که با فیلم ثبت شده باشد، آنقدر داینامیک رنج بالایی دارد که به تنهایی می‌توان آن را به عکس HDR تبدیل کرد.
یک فیلم سیاه و سفید بیشتر از ۶ پله در تاریکی و ۶ پله در روشنایی داینامیک رنج دارد. همچنین یک فیلم رنگی به راحتی در دو پله از هر سمت روشنایی و تاریکی قابلیت بازگشت با جزئیات دارد. علاوه بر این‌ها یک عکس فیلم بسیار به آنچه که ما با چشم خود می‌بینیم نزدیک‌تر است.
وقتی با عکاسی دیجیتال طرف هستیم، از یک سوژه ده‌ها عکس با ترکیب‌بندی‌های مختلف ثبت می‌کنیم. با این وجود باز هم دقت کافی در ثبت عکس نکرده و بسیاری از مشکلات عکس را به فتوشاپ می‌سپاریم.
اما در عکاسی فیلم اینگونه نیست. باید با حوصله ترکیب‌بندی کرده و بهترین نورسنجی را انجام دهیم. با دقت فراوان و آرامش از یک سوژه تنها یک عکس ثبت می‌کنیم. این دقت و حوصله باعث ایجاد آرامش در عکاس میشود.
قدیمی‌ترین عکس دیجیتالی که دارید متعلق به چه زمانی‌است؟ آن را در کجا ذخیره کرده‌اید؟ با وجود پیشرفت بسیار زیاد فناوری، اما همچنان باید گفت که عکس‌های دیجیتال امنیت لازم را ندارند. آنها تنها چند فایل کامپیوتری هستند که با یک اتفاق ساده امکان از بین رفتن و یا آسیب دیدن آنها وجود دارد. حتی نظریه‌ای وجود دارد که ممکن است قرن حاضر به قرن فراموش شده تبدیل شود.
در مورد فیلم قضیه کاملا متفاوت است. به صورت اولیه عکس‌ها چاپ می‌شوند و همیشه نسخه واقعی از آنها وجود دارد. علاوه بر این نگاتیو عکس‌ها نیز آرشیو می‌شوند و می‌توانند دوباره چاپ شوند. همانطور که می‌دانید درحال حاضر هر نگاتیوی که از گذشته پیدا شود به راحتی قابل چاپ و حتی ترمیم است. مثال آن عکس‌هایی است که از بیش از ۱۰۰ سال پیش کشف می‌شوند و به راحتی و با کیفیت بالا چاپ می‌شوند.
یکی از جواب‌هایی که برخی از عکاسان به ما دادند، دلبستگی آنها به فرآیند ظهور فیلم و چاپ عکس بود. در عکاسی دیجیتال به محض گرفتن عکس می‌توانید نتیجه کار را ببینید. اما در فیلم این پروسه کاملا متفاوت است.
پس از ثبت عکس باید آن را ظهور کرد. مراحل ظهور فیلم و استفاده از داروهای مختلف برای بسیاری از عکاسان بسیار دلپذیر و آرام‌بخش است. پس از طریق مراحل ظهور با مرحله چاپ طرف هستیم که در آنجا به مرور عکس در مقابل عکاس شکل می‌گیرد و این دلچسب‌ترین لحظه کار است. لحظه‌ای که نتیجه کار دیده میشود.
تصور کنید دنیا به پایان خود رسیده است و شرایط طوری است که برقی برای استفاده وجود ندارد؛ چگونه باطری دوربین خود را شارژ خواهید کرد؟ خارج از شوخی، باید اذعان کرد که بشر امروز به شکل کامل وابسته به انرژی برق است و اگر در شرایطی قرار بگیرد که برق در دسترس نباشد، عملا از زندگی ساقط میشود. در مورد عکاسی دیجیتال هم این قضیه صدق می‌کند و به محض نبود برق، عملا عکاسی هم تعطیل است.
فرآیند عکاسی با فیلم از ابتدا تا انتها هیچ وابستگی‌ای به برق ندارد. تمام اتفاقاتی که بر روی فیلم می‌افتد یک فرآیند شیمیایی است که در واکنش به نور اتفاق می‌افتد. از این‌رو در هر شرایطی امکان عکاسی وجود دارد.
حتی اگر طرفدار این نظریه هم نباشید، حتماً قبول دارید که فیلم رنگ و حسی متفاوت از عکس دیجیتال دارد. درحال حاضر فیلترهای مختلفی بر روی نرم‌افزارهای مختلف برای اعمال بر روی عکس‌های دیجیتال وجود دارد تا آنها را به فیلم شبیه کند. اما واقعیت این است که با وجود نتایج خوب، همچنان فیلم حسی متفاوت دارد که با دیجیتال قابل دستیابی نیست.
دلیل همه این‌ها فرآیند کاملاً متفاوت فیلم و دیجیتال در ثبت یک عکس است. بسیاری اعتقاد دارند که این چشم‌نوازتر بودن فیلم، به دلیل شبیه‌تر بودن آن به آن چیزی است که با چشم خود می‌بینیم.
همانطور که می‌دانید یک عکس دیجیتال از مجموعه‌ای از پیکسل‌ها تشکیل میشود. این پیکسل‌ها به خودی خود هویتی ندارند و تنها نمایش دهنده یک رنگ هستند. از این رو بسیاری بر این باورند که عکس دیجیتال تنها یک واقعیت جعلی هستند و به همین دلیل آنها را رد می‌کنند.
در فیلم قضیه متفاوت است. هر فیلم تشکیل شده از بلورهای ریزی است که در اندازه‌های متفاوت و به شکلی نامنظم بر روی سطح فیلم قرار گرفته‌اند. حتی اگر با یک میکروسکوپ هم سطح یک فیلم را نگاه کنید، باز هم به یک شمای کلی از تصویر می‌رسید، اما در عکس دیجیتال تنها با چند موزاییک طرف خواهید شد.
در حال حاضر اگر بخواهید جدید‌ترین دوربین‌های دیجیتال DSLR را بخرید باید بیش از ۳ هزار دلار هزینه کنید و این مبلغ تنها برای بدنه آنها است. هزینه دیگری هم باید برای خرید لنز در نظر بگیرید. حتی دوربین‌های حد متوسط و یا دست دوم‌ها هم گران هستند.
دوربین‌های فیلم اما در بهترین کیفیتشان با کمترین قیمت قابل خرید هستند. هزینه‌ای که برای خرید بهترین دوربین فیلم خواهید کرد کمتر از یک دهم خرید بهترین دوربین DSLR است.
در حال حاضر روزانه میلیون‌ها عکس در شبکه‌های اجتماعی و وب سایت‌ها منتشر میشود. گرفتن عکسی که از میان این همه عکس قابل توجه باشد نیازمند منحصر بفرد بودن و تفاوت است. یکی از راه‌های ایجاد تفاوت در عکس، ثبت آنها با فیلم است.
علاوه بر تفاوتی که بین دیجیتال و فیلم وجود دارد، گرفتن عکس با دوربین‌های فیلم خاص نیز می‌تواند خلاقیت‌های ویژه‌ای برای شما به وجود بیاورد. دوربین‌هایی که هیچ کس کار با آنها را حتی بلد هم نیست.
در حال حاضر جنبشی در میان برخی از عکاسان به وجود آمده است که با استفاده از ایرادهای دوربین‌های فیلم ارزان قیمت، اثر هنری خلق می‌کنند. به عنوان مثال محصول مورد علاقه آنها دوربین‌های فیلم یکبار مصرف هستند که به دلیل مشکلات عدیده‌شان، نتیجه متفاوت و گاهی بسیار جذاب ارائه می کنند.
وقتی عکس دیجیتال می‌گیرید، به محض ثبت عکس آن را در نمایشگر دوربین می‌بینید. اما یکی از جذابیت‌های عکاسی فیلم، در نداشتن همین قابلیت است. وقتی با فیلم عکس ثبت می‌کنید باید صبر کنید تا فیلم ظهور شود و چاپ شود تا نتیجه کار مشخص شود.
تصور کنید در مسافرت هستید. باید صبر کنید تا از مسافرت برگردید و فیلم خود را به عکاسی بدهید و بعد از آن هم مدتی صبر کنید تا عکاسی عکس‌های چاپ شده شما را تحویل دهد. این فاصله و نهایتاً دیدن نتیجه کار بسیار جذاب و دلچسب است که گاهی شما را شگفت زده می‌کند.
مدت زمان مدیدی می شود که دوربین های قدیمی بسیاری از ما که با فیلم کار می کردند در کنج خانه خاک می خورند و دوربین های پیشرفته و فوق پیشرفته دیجیتالی جایگزین آنها شده اند. طبعا همگی ما نیز از کاربرد آسان و خلاصی از دست دردسر های عکاسی به وسیله فیلم و ظاهر کردن و سایر مصیبت های آن رهایی یافته ایم. اما بایستی اندکی عمیق تر به موضوع نگاه کرد. در این ترفند قصد داریم به معرفی مزایا و در قبال آن معایب دوربین های دیجیتال نسبت به دوربین های قدیمی و کلاسیک اشاره کنیم.
مرور فوری عکس، بدون اینکه عکاس منتظر شود که عکس ظاهر شود. اگر مشکلی در عکس باشد، عکاس می تواند مشکل را فورا تصحیح کند و عکس دیگری بگیرد.
فقط عکس های خوب چاپ می شود، در نتیجه آدم می تواند تعداد زیادی عکس با اختلافات جزئی و تنظیمات مختلف از یک صحنه بگیرد و بعد بهترین آن را انتخاب و چاپ کند.
اگر شخص رایانه داشته باشد، ذخیره دائم عکس ها ارزانتر از فیلم از کار در می آید.
عکس ها را م یتوان از یک جایی به جای دیگر کپی کرد بدون اینکه کیفیت آن کاهش یابد.
هر کس می تواند با داشتن رایانه و یک پرینتر معمولی، عکس های خودش را چاپ کند. تازه با استفاده از پرینت های مخصوص دوربین ها، به رایانه هم نیازی نیست و دوربین را می مستقیما به پرینتر وصل کرد.
دوربین های دیجیتال می توانند کوچکتر از دوربین های آنالوگ با همان کیفیت عکس، ساخته شوند.
قابلیت استفاده کردن داده هایی مثل زمان و تاریخ عکاسی، مدل دوربین، سرعت شاتر، سرعت فیلم و دیگر موارد به فایل عکس مورد نظر، در حالی که این قابلیت در فیلم های عکاسی فقط به چاپ تاریخ روی عکس ها محدود می شود.
در دوربین های دیجیتال از خیلی افکت های تصویری می توان استفاده کرد که در دوربین های فیلمی امکان ندارد.
قابلیت گرفتن صدها عکس بدون اینکه نیازی به تغییر چیزی باشد. در حالی که در دوربین های فیلمی بعد از ۲۴یا ۳۶ عکس باید فیلم را عوض کرد.
خیلی از دوربین های دیجیتال، خروجی AV دارند که نشان دادن عکس ها را به دیگران در تلویزیون ممکن می سازد. عکاسی دیجیتال این امکان را فراهم می کند که شما تنظیمات مختلف دوربین و سبک های مختلف عکاسی را تجزیه کنید و تکنیک عکاسی تان را بهبود بخشید، بدون اینکه لازم باشد هزینه زیادی بدهید از نظر زمان و از نظر وقت و انرژی.
ابزار ضد تکان دوربین های دیجیتال، گرفتن عکس های تر و تمیز با دوربین را روی دست ممکن می کند در حالی که قبلا حتما نیاز به سه پایه بود.
دیگر هر کس یک تاریک خانه، خانگی دارد و می تواند با رایانه و نرم افزار تغییرات لازم را در عکس ها بدهد. مقادیر ISO را به راحتی می توان در وسط عکس تغییر داد. مثلا وقتی هوا آفتابی است ولی یکدفعه ابری می شود، قبلا لازم بود که فیلم را در بیاوری و فیلم جدید با مقدار ISO مناسب را داخل دوربین بگذاری ولی با دوربین دیجیتال این تغییرات فقط با فشار چند دگمه انجام میشود.
برای فرستادن عکس ها به داخل رایانه، دیگر نیازی به اسکنر نیست.
ویژگی های منفی عکاسی دیجیتال نسبت به عکاسی با فیلم می پردازیم:
مصرف انرژی باطری های دوربین های دیجیتال نسبت به دوربین های فیلم دار خیلی بیشتر است در نتیجه ممکن است وسط عکاسی یک دفعه با دوربین خاموش مواجه شویم.
استناد عکس های دیجیتال نسبت به عکس های فیلمی کمتر است چون می شود در آنها دستکاری کرد البته بعضی از تولیدکنندگان تلاش می کنند به روش هایی برای تشخیص عکس های دستکاری شده برسند تا این ضعف را جبران کنند.
سنسورهای دیجیتال اغلب دامنه دینامیکی کمتری نسبت به فیلم چاپی رنگی دارند البته تعدادی از سنسور های CCD جدیدتر مثل FUJIS SUPER CCD که دیودها با حساسیت های مختلف را با هم ترکیب کرده اند برای حل این مشکل به میدان آمده اند.
در بعضی از عکس های دیجیتالی نویز تصویری چند رنگ قابل مشاهده است.
ویرایش و پردازش فایل های RAW ( فایلهای حرفه ای عکاسی ) خیلی طول می کشد.
برای عکاسی در محل های پرت و دور افتاده عکاس باید کلی باطری با خودش حمل کند که وزن بار عکاس را افزایش می دهد و کار را برای او سخت تر می کند.
