یکی از مهم ترین شاخص های توسعه یافتگی کشورها، احداث کریدورهای بینالمللی حمل و نقل به ویژه شبکه حمل و نقل ریلی مناسب برای دسترسی و ارتباط با کشورهای مختلف است.
دستیابی ایران در شمال به دریای خزر و در جنوب به خلیج فارس و دریای عمان که موجب دستیابی به آبهای اقیانوس هند میشود، باعث شده کشور ما همواره در صحنه حمل و نقل بین المللی به عنوان پل ارتباطی شرق به غرب آسیا مطرح باشد.
به باور کارشناسان پرداختن به راهآهن های مسیرهای ترانزیتی علاوه بر اهمیت محلی که حداکثر بهره را مردم استانهای همجوار نیز میبرند این است که این مهم میتواند اهمیت ملی داشته باشد و در نقل و انتقال بار در جهان اثرات بسیار گستردهای دارد.
در این رابطه با توجه به عبور سهچهارم مسیرهای ریلی ترانزیتی دنیا (مسیر اول از طریق اروپای غربی به سمت روسیه، قزاقستان و چین، مسیر دوم از طریق اروپا به ترکیه، ایران، جنوب آسیا، جنوب چین و جنوب شرقی آسیا، مسیر سوم از اروپا به ترکیه، ایران، آسیای مرکزی و چین و مسیر چهارم از شمال اروپا به روسیه، آسیای مرکزی و خلیج فارس) از ایران، بررسی و شناخت مزایای احداث این کریدورها خالی از لطف نیست:
در زیر برخی مشخصات و مزایای احداث کریدور شمال به جنوب ذکر شده است:
۱- کریدور شمال به جنوب مهمترین حلقه تجارت بین آسیا و اروپاست که در مقایسه با مسیرهای سنتی از نظر مسافت و زمان تا۴۰ درصد کوتاهتر و از نظر هزینه تا۳۰درصد ارزانتر است.
۲- این کریدور یکی از مسیرهای مهم ترانزیتی در آسیای میانه است و کشورهای در مسیر این کریدور هر یک با تشکیل اتحادیه و انعقاد قراردادهای همکاری در رقابتی همه جانبه به توسعه و تجهیز بنادر، جاده ها، ترمینال و مسیرهای ریلی خود می پردازند.
۳- موافقتنامه کریدور حمل ونقل بینالمللی شمال – جنوب در شهریور ماه ۱۳۷۹ در سن پترزبورگ به امضای وزرای حمل و نقل سه کشور ایران ، هند و روسیه رسید.
۴- مزایای کریدور شمال – جنوب عبارتنداز:
