نوشت افزار

لوازم التحریر چیست؟

لوازم تحریر گروهی از ابزارهایی است که برای نوشتن، ترسیم و یا نقاشی کردن کاربرد دارند. حال ممکن است این نوشت افزار توسط کودکان در مهدکودک، دانش آموزان در مدرسه، دانشجویان در دانشگاه، کارمندان در ادارات و موسسات، هنرجویان در آموزشگاه های هنری و… استفاده شود. رایج ترین لوازم التحریر مداد، خودکار، دفتر، پاک کن، تراش و دفتر یادداشت هستند که ما از کودکی تا پیری با آنها سر و کار داریم. اما باید گفت که آنها به دسته های مختلفی مانند نوشت‌افزار تحصیلی، لوازم اداری و لوازم بایگانی تفکیک می شوند که در برخی از آنها ممکن است لوازم مشترک نیز موجود باشد.

در واقع به تمامی لوازم و ابزاری که رابطه‌ای با نوشتن یا حتی نوشته‌های چاپ شده داشته باشد نیز لوازم التحریر می‌گویند و شما آنها را از فروشگاه های نوشت‌افزار می‌توانید تهیه کنید.

هرچند امروزه با توجه به پیشرفت علم و استفاده از ابزار نوشتاری دیجیتالی به ندرت پیش می‌آید که از قلم استفاده شود، مگر در مواقعی که احتیاج به امضاء شخص باشد. باقی اطلاعات به صورت الکترونیکی تهیه و در اختیار اشخاص قرار می‌گیرد و می‌توان اذعان داشت که استفاده از نوشت افزار جذابیت گذشته خود را از دست داده اما مرور تاریخچه این دسته از ابزار خالی از لطف نیست.

 

لوازم التحریر یا نوشت افزار به چه معناست؟

لوازم تحریر یا نوشت افزار را می توان در ساده ترین تعریف مجموعه گسترده ای از ابزارهایی در نظر گرفت که برای نگارش , نقاشی و ترسیم به کار می روند.

 

آغاز نوشتن توسط دست

در آغاز انسان ها برای نوشتن و انتقال مفاهیم از جای پای باقی مانده جانواران الگو گرفته‌اند و از طریق نقاشی این کار را انجام می‌دادند. آنها با استفاده از دستان خود و خون جانواران بر روی دیوارها و سنگ ها آثاری را ایجاد می کردند.

 

خط میخی

اولین خط میخی متعلق به سومریان بین النهرین نزدیک به ۳۶۰۰ سال پیش می باشد. بین النهرین بین دو رود دجله و فرات قرار داشت .آنها متون خود را به وسیله قلمی از جنس نی بر روی لوح‌های گِلی از جنس رُس کنده کاری می کردند. خط میخی از ۶۰۰ آوا و ۲۰۰۰ حرف تشکیل شده است. خط میخی به اندازه خط تصویری در انتقال مفاهیم موفق نبود؛ چرا که هر کلمه مفاهیم متفاوتی را در بر داشت. به طور مثال خورشید به معنی روز، دوره‌ای از زمان و حرارت معنی می شد.

 

مُهر اولین ابزار نوشتار

به مرور زمان حروف الفبا تغییرکرده و برای نوشتن، مُهرهایی از جنس نی به صورت مستطیل یا شش ضلعی بریده شده و هنگام نگارش بر روی گل رس از آنها استفاده می کردند. تمام نمادها (حروف تصویری) به یک یا چند معنی خاص نسبت داده می شد که بسیار گیج کننده بود. سومریان در وحله اول این مشکل را با افزودن آواها حل کردند و این اولین نو آوری بین زبان نوشتار وگفتار بود. فارس ها که یکی از همسایگان سومریان بودن دست به تغییراتی ویژه در خط میخی زده اند و تعداد آواهای آن را به ۴۱ رساندند که در جایگاه خود یک نوآوری مناسب در زمینه نوشتار بود و می توان از آن به عنوان الفبا یاد کرد.

 

هیروگلیف، سیستم نوشتاری مصر

تحقیقات باستان شناسان نشان می دهد که مصریان باستان بر روی لوح های گلی، پوست حیوانات، عاج، استخوان و سنگ ها می نوشتند. نوشته های باقی مانده از مصر باستان اطلاعات جالبی در خصوص آن دوره در اختیار ما قرار می دهد؛ به طور مثال این که مصریان برای اجرای امور اقتصادی و اداری خود صنعت نوشتن را به راه انداختند.

در ابتدای امر نوشتار مردم مصر بسیار ساده بود و متشکل بود از تصاویر گیاهان و حیوانات ولی صنعت نوشتار به سرعت پیشرفت کرد و به حدود ۱۰۰ حرف رسید که تلفیقی از تصاویر انسان، گیاه، حیوان و بناها بود و بعدتر تعدادی از حروف دارای آوا شدند.

یونانیان باستان از نوشتار مصریان به نام هیروگلیف یعنی کنده کاری مقدس یاد می‌کردند. نوشتار مصریان در یک ستون عمودی بود و هیروگلیف به جای مانده بر روی آثار تاریخی مانند مقبره‌ها و اتاق های دفن فراعنه که به عنوان خدایان روی زمین معروف بوده اند در اهرام ثلاثه موجود است؛ که مربوط به ۳۰۰۰ سال قبل می‌باشد.

 

پاپیروس اولین کاغذ مصریان

پاپیروس یکی از مهم ترین و گران قیمت ترین وسایل در دوران کهن بود که توسط مصریان تولید می شد که امروزه نیز به صورت واژه «Paper» در زبان انگلیسی ماندگار شده است. پاپیروس گیاه آبزیِ علف ‌مانندی است که ساقه سه ‌وجهیِ بدون پوست و چوب دارد و طول آن به حدود ۴ تا ۶ متر می‌رسد و در آب‌های جاری به عمق ۹۰ سانتیمتر در کنار رود نیل رشد می‌کند. پاپیروس برای مصریان بسیار اهمیت داشت. تکنولوژی تولید آن هم به شکل یک راز حفظ می‌شد. اولین گمانه زنی‌ها برای استفاده از آن نیز به حدود دو الی چهار هزار سال قبل از میلاد مسیح بر می گردد. این همان کاغذی بوده است که تمام اسرار دنیای قدیم را به ما رسانده و تا زمان پدید آمدن خمیر کاغذ ، در ماندگاری و سبکی جایگزینی نداشته است.

 

روش تولید کاغذ پاپیروس

روش ساخت کاغذ چنان سری بود که مصریان با توجه به مکتوب کردن کلیه اطلاعات و اخبار، هیچ گزارش مکتوبی از ساخت پاپیروس بر جای نگذاشتند! اما بررسی هایی که توسط باستان شناسان و دانشمندان صورت گرفت فرآیند ساخت پاپیروس را این گونه بیان می کند:

۱ – چیدن ساقه های گیاه پاپیروس

۲ -کندن پوست سبز ساقه و بیرون آوردن مغز داخلی آن و رشته رشته کردن مغز داخلی و خواباندن رشته‌ها به مدت ۳ روز در آب.

۳ – بریدن رشته‌ها به طول دلخواه و نهادن آن‌ها به شکل افقی بر روی صفحه ای پارچه ای به طوری که ۱ میلیمتر از هر رشته روی دیگری بیفتد. قرار دادن سایر رشته‌ها به صورت عمودی که به کاغذ بافتی صلیبی می‌دهد. نهادن یک صفحه پارچه ای روی همه این مجموعه مرحله سوم تولید کاغذ پاپیروس می باشد.

۴ -قرار دادن صفحه زیر فشار و چسباندن نوارها به هم و برداشتن صفحات پارچه ای پس از خشک شدن.

۵ – در نهایت فشردن شدید نوارها که موجب ساخته شدن کاغذ یکپارچه می‌شود.

 

کاغذ استاندارد

گیاهانی که از آن‌ها برای ساخت کاغذ پاپیروس استفاده می‌شد امروزه نیز کشت می‌شوند. اگر چه برخی از افراد هنوز هم از این گیاهان برای ساخت کاغذ پاپیروس استفاده می‌کنند، اما اکنون کاربرد اصلی این گیاهان آب‌دوست ساختن قایق است.

حدود سه هزار سال پس از اختراع پاپیروس یک چینی به نام «تی سای لون» (T’sai lun) اولین کاغذ استاندارد را اختراع کرد. او  بخش داخلی پوست درخت توت و فیبر بامبو را با هم آمیخت و این ترکیب را برای مدت چند روز در آب خیساند؛ سپس به‌منظور جذب رطوبت، ترکیب پوست درخت توت و فیبر بامبوی خیسانده شده را در یک لحاف پشمی قرارداد. پس از خشک شدن کامل این ترکیب، او توانست کاغذی را اختراع کند که برای قرن‌ها کاغذ استاندارد بسیاری از  کشورهای جهان بود.

بعدها ترکیب بامبو و پوست درخت توت جایش را به فیبرهای کتان داد. کاغذ‌های جدید که از فیبر کتان ساخته می‌شدند دارای کیفیت بالایی بودند. به‌طوری که این کاغذها در قرن دوازدهم در سرتاسر دنیا پخش شدند. با اختراع دستگاه چاپ توسط یک مخترع آلمانی به نام جانسون گوتنبرگ و سرعت گرفتن انتشار کتاب‌، تقاضای بیشتری برای تولید کاغذ به وجود آمد و نیاز بیشتری به ساخت این کالا حس شد.

در صنعت چاپ با افزایش تقاضا برای لوازم التحریر، بازاری جدید برای کاغذ‌های با کیفیت بالاتر ایجاد شد.

 

حقایق جالب درباره نوشت افزار

– اختراع چسب ماتیکی از برق لب ها الهام گرفته شده است.

– یک درخت کاج می تواند بیش از ۸۰۰۰۰ برگه کاغذ بسازد.

– یک خودکار می تواند خطی به طول سه کیلومتر رسم کند.

– تا حدود ۱۰۰ سال پیش مدادها پاک کن نداشتند، زیرا معلمان فکر می کردند که بچه ها را به اشتباه کردن تشویق می کنند.

– مداد می تواند زیر آب بنویسد. ( شاید از خود بپرسید چه کسی می خواهد زیر آب بنویسد!! )

– در جهان هر ساله بیش از ۳۰۰ میلیون تن کاغذ تولید می شود.

– در سال ۱۸۵۸، هایمن لیپمان از فیلادلفیا مدادهای پاک کن دار را اختراع کرد.

با این حال، پس از یک اختلاف های قانونی طولانی مدت، تصدیق شد که صرفا دو اشیاء که قبلا اختراع شده و در حال حاضر کنار هم قرار گرفته اند، اختراع نیستند.

– در قرون وسطی کسانی که ابزار نوشتن را می فروختند در یک مکان ثابت یا «Station» ( ایستگاه ) مجاز به انجام این کار بودند، بنابراین کلمه «Stationery» به معنای نوشت افزار برای همه ابزار نوشتاری در نظر گرفته شد.

– لابد شنیده‌اید که ناسا میلیون‌ها دلار هزینه کرده تا قلمی بسازد که بتواند در فضا کار کند؟ خب، این داستان قشنگی است ولی حقیقت ندارد!

آنچه واقعا اتفاق افتاده این است که فضانوردان آمریکایی هم آن بالا از مداد استفاده می‌کرده‌اند. هرچند که ایدئال نبوده چون ممکن است یک تکه نوک شکسته مداد در حالت بی‌وزنی توی چشم فضانوردان یا یکی از تجهیزات برود. همه این‌ها وقتی بدتر می‌شود که بدانیم گرافیت(نوک مداد) رسانای الکترسیته است.

ناسا در سال ۱۹۶۵ مداد‌های مکانیکی برای استفاده در فضا ساخت که هر کدام ۱۳۰ دلار خرج برداشته بود.