تاریخچه پلسازی در ایران به دوره هخامنشی و اوج شکوفایی آن به دوره صفویه باز می گردد و پس از انقلاب اسلامی ایران نیز ساخت سازه هایی همانند پل از حالت سنتی به شیوه کاملا مکانیزه و مهندسی روز جهان تبدیل شده است.
احتمالاً قدیمترین و ابتداییترین شکل پل به زمانی بازمیگردد که بشر توانست با استفاده از تنه درختان و سنگهای بزرگ، امکان عبور از نهرها و درّه ها و مسیلها را فراهم آورد. از اینرو ساخت پل و استفاده از آن در مناطق کوهستانی و دارای عوارض طبیعی، بیش از نواحی مسطّح و کویری معمول بوده است.
اما پلهای واقعی از وقتی شکل گرفتند که تکیه گاه و پایههای پل ابتدا آماده میشد و سپس یک تخته سنگ یا چند تیر چوبی را روی دو پایه مینهادند و روی آنها را تخته پوش میکردند. قدیمترین پل قوسی در ایران که آثار آن تاکنون نیز بر جای مانده، پلی است که اورارتوها در قرن هشتم پیش از میلاد بر رود ارس بنا کردند. در ساحل ایرانی رود ارس یک پایه از این پل بر جای مانده که از سنگهای بزرگی ساخته شده است.
