برخلاف تصورات و بر خلاف آنکه بسیاری مد را زائیده تفکر غربی میدانند چنانکه در تاریخ جهان ثبت شده است یک ایرانی اهل کردستان به نام أبو الحسن علی ابن نافع مشهور به زریاب (به گویش کردی:زیوریاب و انگلیسی(Ziryab:نوعی از پوشش را در یک ناحیه از دنیا (اسپانیا کوردوبا یا قرطبه) مد کرد(منبع: Fashion ویکیپدیا). این دانشمند ایرانی بیشتر بواسطه هنرش در موسیقی و تغییری که در ساز عود داد(و گفته می شود زمینه ساز ساختن گیتار امروزی است) مشهور است. وی شاگرد موسیقیدان مشهور اسحاق موصلی است وی به دلیل حسادت استادش به خویش، به شمال آفریقا(مراکش) و از آنجا به کوردوبای(قرطبه) اسپانیا که در آن زمان جزئی از قلمروی اسلام محسوب میگردید، می گریزد.
ابوالحسن علی ابن نافع، ملقب به «زریاب» و معروف به بصری ،ایرانی الاصل و از شاگردان “اسحاق موصلی” بود. نوآوری مهم او در آلت موسیقی ایرانی بربط بود.زریاب با افزودن یک تار به چهار تار بربط و استفاده از ناخن عقاب و روده تابیده بچه شیر در ساخت بربط جدید،نوای حاصل از زخمه بربط را مطبوعتر کرد.زریاب در مکتب خود،اصول و قواعدی تازه برای آموزش فن موسیقی ترتیب داد و این همان روشی است که در مغرب زمین هم رواج دارد و در واقع،یکی از روشهایی است که از مکتب اسپانیایی و ساخته زریاب به مغرب زمین رفته است.
زریاب در سال ۷۸۹ میلادیدربغداد دیده به جهان گشود.کردها وی را “زوراب” مینامیدند. وی شاعر، موسیقیدان، نوازنده، خواننده، ستاره شناس، طالع بین،شیمیدان،طراح مد، هنر آموخته تاکتیک های جنگی و جغرافیدان بود.وی پیک (مضراب) چوبی را در عود کنار گذاشت و مضرابی از جنس ناخن عقاب را جایگزین آن کرد و در مواد سازنده عود تغییراتی وارد نمود. مکتبی که در شمال آفریقا و جنوب اسپانیا بسیار گسترش یافت دستمایه ابداعات زریاب بود (مکتب آندلسی). پدر گیتار امروزی را ساز زریاب خوانده اند. زریاب فرهنگ موسیقی، پوشش،اخلاق و حتی نظافت را با خود به غرب برد. تا آنجا که آمده است زریاب مسواک و خمیردندان، را که طعمی دلنشین نیز داشته از ایران به غرب برد. زریاب آثار معنوی و هنری بسیاری را از خود بجای گذاشت و تا اینکه در سال ۸۵۷ میلادی از دنیا رفت.پاکو دلوسیا گیتاریست زبردست معاصر با ساخت قطعه زریاب(Ziryab) از وی تقدیر نموده است.
زریاب نوعی از پوشش را برای آقایان و بانوان مد کرد و بسیاری حتی دکوراسیون خانه هایشان را نیز به تقلید از وی تغییر دادند. مردها به تقلید از او موهای خود را بلند کرده و با استفاده از سدر و رزماری موی خود را صاف می نمودند و دور شانه های خود می ریختند، رسمی که تا پیش از آن معمول نبود. لباسی که وی مد کرد در فصول مختلف سال از حیث شکل و رنگ تغییر می یافت. وی در فصل بهار از رنگهای روشن نظیر زرد، سبز و آبی استفاده میکرد، در فصل تابستان جامههای گشاد و نخی و در زمستان کلاهی پشمین که به پشت لباس متصل بود بر سر می گذاشت. مردان تنها گروهی نبودند که تحت تاثیر وی از پوششی خاص تبعیت نمودند زنان نیز جامههایی راحت و گشاد همراه با روسریهایی که به زیبایی گلدوزی شده بود به سر می کردند. زریاب در سالهای منتهی به قرن هشتم میلادی قلب مردم اسپانیا را بواسطه رفتار خاصش که بر گرفته از آئینهای دراویش ایرانی بود فتح نمود و به همین دلیل مردم در تلاش برای شبیه شدن به وی ازهم پیشی می گرفتند. وی را می توان اولین سلبریتی(celebrity) دنیا نیز دانست.تغییری که در نحوه پوشش در اواخر قرن هشتم میلادی در خاورمیانه بواسطه دانشمندان ایرانی و گسترش اسلام پدید آمد سبب تغییری عظیم در پوشش در ناحیه ترکیه، آسیای مرکزی و خاور دور گردید. این موضوع تا قرن یازدهم میلادی با سرعتی وصف ناپذیر ادامه پیدا کرد.
