تاریخچه آموزش کشاورزی در جهان

در سال ۱۷۹۱ اولین مدرسه کشاورزی در بوهیما تأسیس شد.در سال ۱۷۹۲ آموزش های کشاورزی برای اولین بار در سطح آموزش های عالی مطرح شد و برای اولین بار در کالج کلمبیا آموزش های کشاورزی شکل گرفت.
در سال ۱۷۹۷ آکادمی جورجیکان در آمریکا تأسیس شد و تا ۵۰ سال الگوی دانشکده های کشاورزی در سراسر اروپا بود.
در سال ۱۸۵۶ اسمیت موریل پیشنهاد تأسیس آموزشگاه های علمی کشاورزی را که بر اساس روشهایی که در مراکز شبانه روزی ارتش آمریکا بکار گرفته می‌شود را داد.
در سال ۱۸۶۲ دانشکده کشاورزی Land Grant در آمریکا تأسیس شد که دو هدف را دنبال می کرد:
۱- تحقیق: از ایستگاه های تحقیقاتی بیرون و داخل دانشگاه ها استفاده می شد.
۲- آموزش کشاورزی: یافته های تحقیقات کشاورزی در داخل خود دانشگاه ها آموزش داده می شد.
در سال ۱۸۸۶ لایحه ای برای تأسیس واحدهای تحقیقاتی – ایالتی در زمینه کشاورزی وابسته به دانشکده های کشاورزی توسط ویلیام هچ به کنگره آمریکا برده شد.
در سال ۱۹۱۴ لایحه تشکیل خدمات آموزشی غیررسمی کشاورزی مورد تصویب قرار گرفت وبخش‌های تحقیق ، آموزش و ترویج به دانشکده Land Grant اضافه شد و از آن به بعد امریکا بطور رسمی در زمینه آموزشهای کشاورزی شناخته شد.
در سال ۱۹۴۵ سازمان خواروبار جهانی (Fao) تأسیس شد که برنامه های آموزشی – کشاورزی را با مشارکت روستائیان برگزار نمود که این برنامه ها اهداف زیر را دنبال می کنند:
۱- کاهش یارانه های ارزی خارجی
۲- کاهش استفاده از کودهای شیمیایی و ماشین آلات سنگین کشاورزی .
۳- افزایش علاقه روستائیان به کشاورزی از طریق کاهش نهاده های وارداتی و کم کردن خرید ماشین آلات گران قیمت.
در سال ۱۹۴۶ سازمان آموزشی – علمی – فرهنگی سازمان ملل متحده (UNESCO) تشکیل شد که برنامه های آموزش کشاورزی متعددی را اجرا نموده است.
در سال ۱۹۶۷ ، Fao روش آموزش و دیدار T&V را در جیحان ترکیه اجرا کرد که بانک جهانی، World Bank (یا IBRD) از آن حمایت نمود که بصورت نظام مند به آموزش کشاورزان ، کارشناسان و مروجان همراه با دیدار از مزارع بپردازند که این طرح در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ جذابیت خود را از دست داد.
در سال ۱۹۸۰ مشارکت کشاورزان در تحقیق و توسعه نظام های زراعی On-farm مطرح گردید که افراد با تخصصهای مختلف کشاورزی را آموزش می دادند.اولین بار توسط آژانس توسعه بین المللی آمریکا (USAID) توسعه پیدا کرد وسه هدف زیر در آن مطرح بود:
۱- مشارکت کشاورزان
۲- یادگیری و تحقیق در مزرعه
۳- مزرعه بعنوان نظام بهره برداری.
در سال ۱۹۹۰ بحث خصوصی سازی ترویج وآموزش کشاورزی مطرح شد.