در گذشته و محل فعلی موزه‌ ، چهار کارخانه قرار داشت که عبارت بودند از کارخانه اشکودا ، کارخانه دیزل‌ ، کارخانه وستینگهاوس ۸۰۰۰ کیلوواتی و کارخانه وستینگهاوس ۱۰۰۰۰ کیلوواتی‌ . در حال حاضر موزه در جایی قرار گرفته که قبلاً کارخانه ۱۰۰۰۰ کیلوواتی قرار داشت‌ . نیمی از مساحت کارخانه برای ساخت موزه خراب شد و نیمه باقی مانده در موزه به کار رفته است که شامل یک واحد نیروگاه حرارتی (بخاری‌) با قدرت ۵۰۰۰ وات است و طوری قرار گرفته است که در تمام مراحل بازدید از موزه‌ ، کارخانه در معرض دید است‌ . موزه شامل چهار طبقه است که علاوه بر آن‌ ، در محوطه بیرون از موزه‌ ، ماشین‌های دیزل و نیم دیزل و بخار ابتدایی استقرار یافته‌اند .

معماری موزه جالب و خاص است‌ ، به طوری که بازدیدکنندگان در حین دیدن اشیا و لوازم‌ ، متوجه نمی‌شوند که چند طبقه بالا آمده‌اند . سالن‌ها به طور زیگزاگ در کنار نیروگاه ۵۰۰۰ کیلوواتی بالارفته و طوری ساخته شده است که هر بخش توسط چهار پله از بخش دیگر جدا می‌شود .

آثار موزه صنعت برق ایران

در این گنجینه‌ ، اشیا و اسناد قدیمی مربوط به صنعت برق از حدود ۱۲۰ سال پیش تاکنون به همراه پیشرفت‌‌های این صنعت در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفته است‌ . هم‌چنین‌ ، فیلمی از پیدایش صنعت برق در ایران در محل سالن آمفی‌ تئاتر موزه‌ ، که مجهز به سیستم‌های پیشرفته صوتی تصویری است‌ ، برای بازدیدکنندگان پخش می‌شود . ترتیب قرار گرفتن اجزا در موزه طوری است که روند تکامل صنعت برق را نشان می‌دهد . این تکامل از وسیله پی‌سوز ، قبل از دوران هخامنشی شروع می‌شود و بعد از نمایش شمع و چراغ‌های نفتی‌ ، به نمایش اولین مولد ایران همراه با عکس و اسناد مربوط به آن در ۱۳۰۲ه   ق‌، در زمان ناصرالدین شاه‌ ، می‌رسد ، سپس اولین نیروگاه عمومی که امین‌الضرب در ۱۲۸۴ ش به تهران وارد کرد با اسناد و عکس به نمایش گذاشته می‌شود ، و به دنبال آن انواع لامپ‌ها ، از لامپ ادیسون گرفته تا لامپ‌های امروزی‌ ، و نیز وسایلی که در مسیر انتقال به کار برده می‌شود ، در معرض نمایش قرار گرفته است‌ . دراین بین‌، روش تولید انرژی توسط مولدهای بادی و نوری توسط ماکت و به طور عملی نشان داده می‌شود .