ایمنی: یک فرهنگ

فرهنگ ایمنی باید قبل از ورود فرد به محیط صنعتی ، در ذهن و فکر جامعه ایجاد گردد یعنی افراد جامعه باید بتوانند قبل از وقوع حادثه احتمال وقوع آنرا پیش بینی کرده و در هنگام وقوع با عملکرد صحیح از بدتر شدن وضع جلوگیری کنند.

 ایمنی: یک مهارت شغلی

کارگران قبل از ورود به محیط کار باید ایمنی را به عنوان یک مهارت شغلی که آنها را در برابر آسیبهای جسمی و خسارات مالی ناشی از حوادث بیمه میکند فراگیرند.

ایمنی: یک پروژه اجرا نشده

مبحث ایمنی بسیار گسترده تر از آن است که  بتوان در دوره های کوتاه مدت به کارگران کم سواد و بیسواد آموزش داد  بلکه  با برنامه ریزی بلند مدت و حمایتهای تمامی بخشهای آموزشی ، بهداشتی و صنعتی کشور باید پروژه تولید فرهنگ ایمنی را اجرا نمود.

 ایمنی: الفبای زندگی شغلی

بیسوادی و کم سوادی افراد و عدم گسترش منابع اطلاع رسانی در شهرهای بزرگ و کوچک و روستاها به یک اندازه ، دو مانع بزرگ جامعه در عدم ایجاد فرهنگ ایمنی و مشکل بودن آموزش در افراد بخصوص کارگرانی است که اغلب از شهرهای کوچک و روستاها به شهرهای بزرگ و صنعتی مهاجرت میکنند . البته اغلب کارگران باسواد و حتی  با تحصیلات دانشگاهی نیز در زمینه آموزش ایمنی بسیار ضعیف هستند.

ایمنی: عامل بهبود صنعت

اگر ایمنی به عنوان مهمترین مبحث درسی دانش آموزان مدارس فنی و  حرفه أی ، دانشجویان تمام رشته های فنی و مهندسی و حتی کلاسهای آزاد مهارت آموزی بصورت جدی آموزش داده شود، مطمئنا تحول عظیمی در فرهنگ ایمنی صنعتی رخ میدهد.

ایمنی: صرفه جویی

طرز تفکر و باورهای جامعه نسبت به چگونه مصون بودن در برابر حوادث ، شرط اساسی موفقیت در زمینه آموزش است.  وقتی یک حادثه در محیط کار رخ میدهد ممکن است تجهیزات و ماشین آلات دچار صدمات چندانی نشود ولی کارگر آسیب دیده ، اغلب نیاز به صرف هزینه درمانی برای بهبود و بازگشت بکار دارد. هزینه های درمانی  غرامت روزهای استراحت و مستمری ازکارافتادگی یا فوت ،در صورت وخیم بودن حادثه  معمولا برعهده سازمانهای بیمه أی ( تامین اجتماعی) و اگر کارگر بیمه نباشد تمامی هزینه ها بر دوش خود اوست و حتی به علت غیبت از کار ممکن است اخراج شود.

ایمنی: اولین گام بسوی زندگی مدرن

مردمان جوامع در حال توسعه شاید نمیدانند ، این شانس بزرگ را دارند که در عصر تکنولوژی مدرن از اتومبیلها و ماشین آلات صنعتی مجهز به سیستم های ایمنی استفاده میکنند بنابراین امروز چندان جالب نیست که مثلا رانندگان خودروهای آخرین مدل از کمربند ایمنی استفاده نکنند و مقررات رانندگی را زیر پا بگذارند مگر آنکه جریمه نقدی آنهم برای حفظ جان و سرمایه خودشان پرداخت نمایند!

ایمنی: نیاز فراموش شده صنعت

کارفرمایان همیشه از ایجاد محیطهای کاری امن و داشتن کارگرانی با فرهنگ ایمنی بالا استقبال میکنند. اما چگونه فراهم کردن این امکانات را نمیدانند. سازمانهایی که به نوعی وظیفه نظارت بر حسن اجرای مقررات ایمنی و بهداشت شغلی در موسسات را دارند باید تسهیلاتی را در خصوص کارفرمایان علاقه مند به ایجاد محیطهای کاری سالم فراهم کرده و حتی به معرفی فعالیتهای آنها در اصناف و تشکلهای صنعتی و نشریات داخلی و رسانه های جمعی بپردازند.

ایمنی: مشارکت همگانی

روش دیگری که در جلب مشارکت کارفرمایان به منظور ایجاد فرهنگ ایمنی بی تاثیر نمیباشد ، ارائه گزارشی از هزینه ها و خسارات ناشی از حوادث شغلی توسط سازمانهایی است که به نوعی درگیر خسارات مستقیم و غیر مستقیم  ناشی از حوادث شغلی هستند( سازمانهای بیمه گر) . البته تعیین و حتی تخمین هزینه های غیر مستقیم حوادث در محیط کار ، چندان آسان نیست هرچند بر آورد میشود که هزینه های غیر مستقیم حوادث ۲ تا ۴ برابر هزینه های مستقیم آن است.

 ایمنی: بخشی از زندگی

اگر کلیه نهادهای دولتی و غیر دولتی که به نوعی درگیر با صنعت و تولید هستند فعالانه در زمینه آموزش مستمر ایمنی از علم و تجربه کارفرمایان و مراکز آموزشی تواما بهره برند ، اندک اندک فرهنگ ایمنی در بین جوانان و نیروهای بالفعل جامعه رواج یافته و کارکرد انکار ناپذیر این فرهنگ در صرفه جویی های ارزی به عنوان باور قلبی آینده سازان جامعه در آمده و ثمره آن جز تحقق شعار چندین ساله استقلال به مفهوم تام نخواهد بود. با امید به روزی که فرهنگ ایمنی نیز همچون فرهنگ مصرف گرایی جزو عادات تغییر ناپذیر ما ایرانیان شود .