آتش نشان یا امدادگر

آتش نشان فردی است که در راستای تحقق اهداف سازمانی یعنی نجات جان انسان ها (در پاره ای موارد حیوانات)، مال آن ها ، حفظ اموال و ثروت های عمومی و ملی و ارائه خدمات بشر دوستانه اقدام می نماید.

بمنظورتحقق اهداف مذکور بالاجبار آتش نشان در هرگونه حوادث اضطراری که مردم به او احتیاج دارند با وسائل ، تجهیرات همراه ، آموزش های مورد نیاز( بدو ورود و دوره ای مستمر) مرتبط با شغل و تجربیات حاصله طی سالیان خدمت، شرکت و اقدامات بایسته را بعمل آورد. ماموریت های محوله وی می تواند شامل کوچک ترین حادثه مانند رها سازی پا یا دست گیر کرده در لای نرده ها تا خودروهای تصادف کرده ، آوارها ، فضاهای متراکم و محدود ، چاه ها و یا اطفاء حریق های خودروها ، منازل ، ساختمان های بلند، صنایع و تاسیسات نفت ، گاز و پتروشیمی و…….. با شد.

درجهت انجام بهینه ماموریت های محوله بناچار از معابر بسیار باریک ، تاریک ، گرم و خطرناک ما نند ساختمان در حال آتش سوزی که دارای راه پله و آسانسور نا ایمن می باشد، عبور می نماید.درارتفاع و فضا های کاملا محدود و بسته ،در سیل، زلزله و حوادث مواد شیمیایی با همراه داشتن و سائل و تجهیزات اقدام به عملیات می کند.

امروزه با توجه به بروز انواع آتش سوزی های کوچک و بزرگ و همچنین بالا بودن نرخ وقوع حادثه هایی از قبیل انواع تصادفات، ریزش آوار ، حادثه های مربوط به چاه ( از کشف جسد در چاه گرفته تا سقوط فرد داخل آن )،حادثه آسانسور، گیر کردن انگشتری در دست افراد، محبوس شدن در جاهای مختلف ( از ماندن در حمام گرفته تا گیر کردن سر یک کودک در بین نرده ها)، نشت گاز، نشت آب، مشاهده یا حمله جانوران ( مثل مار، عقاب ، سگ ، روباه ،حمله زنبور ها و یا حتی کلاغ ها و …) ، آبگرفتگی منازل، خودکشی ، معلق ماندن اجسام و احتمال سقوط و بسیاری از انواع دیگر حادثه ها ، نیروهایی به عنوان مسئول رسیدگی و رفع مشکل با عنوان تیم های آتش نشانی و نجات سازماندهی شده اند که میبایست در زمان بحرانی در خدمت شهروندان قرار گیرند.

این نیروها نیز در حد توان و با استفاده از ابزار و تجهیزات ویژه ای که در اختیارشان است سعی در خدمت رسانی به مردم را دارند. نباید فراموش کنیم که بسیاری از آتش نشانان نیز در این راه متحمل آسیب های بسیار شدید شده اند که برای نمونه میتوان از جان باختن شهدای انفجار قطار نیشابور و یا شهید علی خورشید فر ، جوان ۲۸ ساله ای یاد کرد که هنگام یاری رساندن به شهروندی که دچار سانحه شده بود ، خود دچار حادثه شده و جان به جان آفرین تسلیم کرد. پس میتوان نتیجه گیری کرد که این وجود این شغل همچنانکه بسیار حساس و ضروری است ، در عین حال بسیار خطرآفرین و حتی کشنده است.

این موضوع زمانی بیشتر به چشم خواهد آمد که نتیجه بررسی های پزشکی از آتش نشانان را هم مورد ارزیابی قرار دهیم. بیشتر آتش نشانان به خاطر حضور در صحنه های استرس زا و رویت صحنه های دلخراش ، وجود زنگ حریق بسیار قوی در ایستگاههای آتش نشانی (فرض کنید ساعت ۳ صبح خوابیده اید که ناگهان صدایی در حد بوق قطار !! بالای سرتان ایجاد شود) ، استرس رانندگی و ترافیک، استرس مواجه با بازماندگان حادثه, ترس و دلهره از انجام بهینه عملیات و حفظ جان خود و افراد همکار ( استرس مواجهه با فردی که قصد خودکشی دارد چه میزان است ؟ ), عدم تغذیه صحیح و متناسب با حرفه , عوارض ناشی از ترشح هورمون های دفاعی و آمادگی بدن در برابر حوادث  حضور در میان دود حاصل از سوختن مواد و گازهای بسیار سمی ، آوار ، انفجار ، سقوط از ارتفاع، حضور در محیط های داغ ، اثرات مواد شیمیایی ، پرتوهای یونساز , استفاده از تجهیزات بسیار سنگین و یا پر فشار و قدرتمند، مشکلات در روابط سازمانی و .. به مرور دچار بیماریهایی از قبیل بیماریهای عصبی ، دیسک کمر و گردن، بیماریهای قلبی، انواع سرطانها ، میگرنهای مزمن , زخم معده , بیماریهای ریوی و بسیاری مشکلات دیگر می شوند.

ضمن اینکه نباید فراموش کنیم که آتش نشانان بسیاری در محل حادثه دچار سوختگی های شدید شده اند که خود بسیار دردناک و مشکل آفرین است. حال با توجه به مسایلی گفته شد ، این شغل به دلیل وجود هیجان کاری ، حس دیگر خواهی و کمک به افراد ، و مقبولیت اجتماعی خاصی که دارد، دارای هواخواهان بی شماری است.