در قرن دهم و دوازدهم میلادی ، اروپایی‌ها در جریان جنگهای صلیبی از علم و دانش مسلمانان حتی برای کفش‌هایشان استفاده کردند. در قرن چهاردهم، با پیشرفت صنایع، آرام آرام پارچه و چرم دباغی شده نازک وارد کفش سازی شد. بسیاری قرن چهاردهم را قرن آغاز مد می‌نامند.

اواخر قرن چهاردهم هم کفشهای نوک تیز مد شد. مردم به هر زحمتی که بود پنج تا انگشتشان را در پنجه‌های نوک تیز می‌کردند تا ثابت کنند چقدر با شخصیت هستند. شروع این مد از هلند بود؛ جایی که عذاب شست پا و پا درد را برای مردم قرن چهارده میلادی به ارمغان آورد.

اواخر قرن پانزدهم میلادی، وقتی کفش نوک تیز از مد افتاد، کفش نوک پهن مد شد؛ البته بیشتر در شمال اروپا ذهن‌ها هر روز محصولات تازه‌تر و عجیب تری بیرون می‌داد. از نمونه‌های آن، کفشهای ونیزی بود که برای خانم‌ها مد شد. این کفش‌ها، یک کفه تخت داشت که زیرش کاملاً پر بود و ارتفاعش گاهی به شصت سانتی متر می‌رسید. از مشکل راه رفتن که بگذریم، وزن این جور کفش‌ها احتمالاً خیلی زیاد بوده است مثل اینکه راه رفتن در آن سال‌ها با مشقت و بلای بسیار همراه بوده است.

در قرن هفدهم، این پاشنه‌های وحشتناک از کفش‌ها حذف شد و پاشنه‌های معقول تری به کفشهای زنانه و مردانه اضافه شد. قرن هفدهم، دراروپا قرن آدمهای پرافاده بود.

جامعه خیلی طبقاتی شده بود و همه می‌خواستند به هم فخر بفروشند و بهترین راهی که به ذهن مردم رسید، پوشیدن لباسهای خاص بود. مردمی که اهل پز دادن بودند. کفشهای پاشنه بلندی می‌پوشیدند که روی آن را با حریر بافته بودند. هر چه پاشنه بلند‌تر بود، موقعیت آن فرد بالا‌تر می‌رفت مثل اینکه در آن زمان کسانی که از بالا به همه چیزهای اطراف نگاه می‌کردند، احساس قدرت زیادی می‌کردند. در قرن هجدهم هم اوضاع‌‌ همان طوری ماند و فقط شکل پاشنه‌ها تغییر کرد. به جای حریر هم از چرم رنگی استفاده کردند که به نظرشان بسیار زیبا بود. اما درهمین قرن، اتفاق خیلی مهمی افتاد. سال ۱۷۹۲ مردم از دست پاشنه‌های بلند و کفشهای حریر خسته شدند و بر ضد جامعه طبقاتی در فرانسه انقلاب کردند. انقلاب کبیر فرانسه، نتایج خیلی مهمی داشت.

بعد از آن، مردم که دیگر به دنبال تساوی و برابری بودند پاشنه‌های بلند را حذف کردند و همه کفش‌ها از نظر ارتفاع یک شکل شد. قرن نوزدهم، قرن همه گیر شدن مد بود.

بازار مد داغ بود راستی علتش چه بود؟ جوابش خیلی ساده است. چون با وجود چرخ خیاطی و پارچه‌های مصنوعی، کفش خیلی ارزان شد و همه توانستند از کفشهای خوب استفاده کنند. از نمونه‌های مد آن سال‌ها، مد کفش پنجه مربعی است که نزدیک به پنجاه سال عمرکرد. سال ۱۸۵۰ پوتین خیلی رواج پیدا کرد. گویا همه متوجه شدند که برای کار و فعالیت باید کفش‌های راحتی به پا داشته باشند.

سال ۱۹۱۴، همزمان با آغاز جنگ جهانی اول، کفشهای راحتی اختراع شد. مطمئناً آدم‌ها نمی‌توانستند زیر بمب و باروت، بچه‌هایشان را بغل کنند و با کفشهایی که پاشنه‌های بلندی داشت این طرف و آن طرف بروند. از سال ۱۹۱۰ هم که تجارت جهانی شکل گرفت و کشتی‌ها و هواپیما‌ها محموله‌ها را از این سر دنیا به آن طرف می‌بردند، فرهنگ کفش دنیا نیز درهم و برهم شد و کفش‌ها شکل بین المللی به خود گرفتند. از آن به بعد کفش هم داخل صنعت‌های دیگر شد. هنوز هم در خیلی از کشور‌ها مردم به دلیل گرمی هوا، پابرهنه راه می‌روند، مثل هندی‌ها، بنگال‌ها یا مردم اوگاندا. کفش تاثیر زیادی از محیط اطرافش می‌گیرد. برای مثال کفش مردم آلاسکا با عرب‌ها فرق دارد حتی بعد از ظهور اسلام چون مسلمانان عقیده دارند پیش از ورود به مسجد باید کفش‌هایشان را دربیاورند. کفشهایی اختراع شد که دیواره پشت را نداشت. همین گیوه خودمان کفش بسیار محکمی است که خیلی خنک است و پا از لای درز‌هایش به راحتی نفس می‌کشد مردم ژاپن هم با ساقه‌های برنج، برای خودشان کفش درست می‌کنند تا بتوانند موقع کار در مزرعه برنج راحت باشند. کفشهای قد بلند، کفشهای قد کوتاه، کفشهای ساق دار.

اجزاء کفش

رویه

تخت بیرونی

کف‌های داخلی قابل تعویض

مغزی: باریکه چرمی نوارمانند که میان زیره و رویه؟ کفش دوخته می‌شود.

توکاری: کاغذ یا مقواهایی که برای کلفت نشان دادن زیره، میان کف و زیره کفش چسبانده می‌شود.

پاشنه

زیرپاشنه‌ها

زیرپاشنه‌های گ‌تر

ساق‌پوش

به نوعی پاشنه کفش که با چرم و می‌شَن (چرم بز) و مانند آن ساخته بشود «نعلَکی» می‌گویند.

 

مشخصات کفش مناسب چیست؟

شما شنیده‌اید پای انسان قلب دوم اوست. بسیاری از گذشتگان بر این باور بودند که نقاط خاصی از کف پا نمایانگر سلامت بخش‌هایی از بدن است و نیاز به مراقبت زیادی دارد تا در همه حال، انسان آرامش داشته‌باشد. برای انتخاب کفش باید راحتی و سلامت پا را حتما در نظر گرفت.

۱ – کفش مناسب کفشی است که هنگام پوشیدن طولانی‌مدت، پا را تحت فشار قرار ندهد.

۲ – هنگام انتخاب کفش‌ در نظر داشته‌باشید انگشتان پایتان دچار تغییر حالت نشوند و یا کناره‌های پایتان تحت فشار ناشی از کفش قرار نگیرند.

۳ – سعی کنید کفشی را که انتخاب می‌کنید تنها جنبه زیبایی نداشته‌باشد بلکه از هر لحاظ مانع آسیب دیدنپای شما در برابر گرما، سرما و ناهمواری‌های زمین باشد.

۴ – به موقعیت و شرایط خودتان هنگام خرید کفش دقت کنید.

۵ – در نظر گرفتن بیماری‌هایی مثل دیابت ممکن است انتخابتان را محدود کند ولی در ‌‌نهایت با آگاهی بر بیماری و شرایط حاکم بر شما، یک انتخاب صحیح انجام خواهید داد.

۶ – در دوران بارداری کفش‌هایی به پا کنید که فشار زیادی بر پا و ناحیه پشت شما وارد نکند مثل کفش‌های راحت و تختی که جنس و بافت نرمی دارند.

معمولا در این دوران، بین نیم تا یک نمره، تغییر سایز خواهید داشت که با توجه به این تغییر باید کفشی مناسب انتخاب کنید.

۷ – اگر از کمردردهای مکرر رنج می‌برید، ‌حتما با توجه بیشتری کفش‌هایتان را انتخاب کنید و سعی کنید کفش‌های طبی به پا کنید زیرا این کمردرد‌ها گاهی از عواقب پوشیدن کفش‌های نامناسب و غیر استاندارد است.

۸ – اگراضافه وزن دارید، پوشیدن کفش‌های تخت و راحت به شما توصیه‌ می‌شود. راه رفتن با کفش‌های پاشنه بلند برای کسانی‌که اضافه وزن دارند باعث عدم تعادل می‌شود.

۹ – ‌قبل از خرید کفش حتما چندبار آن را امتحان کنید و مطمئن شوید به پایتان فشار نمی‌آورد.

۱۰ – ‌بهترین زمان برای خرید کفش پایان روز است. در طول روز پاهای شما دما، فشار و استرس زیادی را تحمل کرده و برای انتخابی آگاهانه و شناسایی سایز دقیق و مناسب، وقت مناسب‌تری است.

۱۱ – ‌هنگام خرید کفش‌هایی که قصد دارید با جوراب آن‌ها را بپوشید، بهتر است جورابی مناسب به پا داشته باشید که بسیار نازک یا بسیار ضخیم نباشد.

۱۲ – خانم‌هایی که قدی متوسط یا کوتاه همراه با اندامی متوسط و چاق دارند، بهتر است از کفش‌های پاشنه ‌داری استفاده کنند که پاشنه‌ هایش ضخیم

و بلند است. استفاده از این کفش‌ها، باعث زیبا‌تر شدن حرکات و برقراری تعادل بیشتر هنگام راه‌رفتن می‌شود. البته استفاده از کفش‌های پاشنه‌دار سوزنی برای این خانم‌ها مناسب نیست.

۱۳ – ‌بهترین کفش‌ها برای پیاده‌روی، کفش‌هایی هستند که به خوبی پا‌ها را دربر‌گیرند و هنگام پیاده‌روی کاملا به عنوان محافظی برای پا عمل کنند و همچنین انعطاف‌پذیر باشند و پا در آن خسته نشود. کفش‌های پیاده‌روی باید بسیار سبک باشند به نحوی که اصلا احساس نکنید کفشی به پا دارید.

۱۴ – ‌اگر به صورت حرفه‌ای و مداوم پیاده‌روی می‌کنید بهتر است کفش‌های ساقدار را انتخاب کنید که در پیاده‌روی‌های طولانی‌مدت به ساق پایتان آسیبی نرسد.

۱۵ – ‌اگر با کفش‌های پاشنه‌دار مشکل دارید بهترین راه حل این است که، آن‌ها را به پا کنید و چندین مرتبه در مقابل آینه‌های بزرگ قدم بزنید، یادتان باشد اول حتما بر ‌روی فرش آن‌ها را امتحان کنید و از زوایای مختلف حرکات و قدم زدن خودتان را در آینه ببینید. با انجام این کار، با تسلط و اطمینان خاطر بیشتری می‌توانید این کفش‌ها را بپوشید.

کفش‌های قدیمی

کفش‌های قدیمی ایرانیان در انواع گیوه، نعلین، اروسی، سگکی، صندل، قُندره و دهان‌دولچه‌ای ساخته می‌شد.

 

انواع کفشهای مردانه

هر مردی علاوه برداشتن یک جفت کفش کتانی معمولی، به کفش‌های دیگری هم نیاز دارد: یک جفت کفش رسمی؛ یک جفت صندل راحتی؛ و یک جفت چکمه جذاب.

بعد از خواندن این متن، به اندازه کافی درمورد کفش‌های مردانه اطلاعات خواهید داشت تا به راحتی بتوانید به فروشگاه‌های کفش بروید و کفش موردنظر خود را انتخاب کنید. در بخش اول این مقاله ابتدا به کفش‌های رسمی می‌پردازیم و انواع آن را برای شما ذکر می‌کنیم. می‌توانید از عکس‌ها استفاده کنید تا بهتر مدل کفش‌ها را بشناسید.

کفش‌های رسمی (dress shoes)

اکثر کفش‌های رسمی یا کاری در دو دسته اصلی قرار می‌گیرد: کفش‌های آکسفورد (کفش بنددار) و کفش‌های رویه کوتاه بدون بند.

 

۱ -کفش‌های بندی اسپرت (Oxfords)

به طور کلی هر کفش مردانه بندداری که از قوزک پا بالا‌تر نباشد، کفش آکسفورد نامیده می‌شود. البته در این گروه هم انواع بسیار متنوعی کفش وجود دارد.

کفش‌های آکسفورد بندباز: در این مدل قسمت‌های پهلویی کفش به بالای بخش جلویی کفش دوخته شده است. وقتی که بندهای کفش بسته می‌شود به نظر می‌رسد که کفش از چند قطعه جداگانه ساخته شده است.

کفش‌های آکسفورد بند بسته: بندهای این مدل کفش در زیر بخش جلویی آن دوخته شده است که کشیده می‌شود و در بالای زبانه کفش بسته می‌شود. در ‌‌نهایت به نظر می‌رسد که کفش از یک تکه چرم درست شده است.

بعضی از کفش‌های آکسفورد در قسمت پنجه یک تکه چرم جداگانه دارند (cap toe). این تکه چرم ممکن است ساده یا تزئین شده باشد.

آکسفوردهای زینی (Saddle) یک تکه چرم با رنگی متفاوت یا نوع چرم متفاوت به شکل زین در قسمت رویه جلوی کفش و پاشنه کفش دارند.

کفش کلیتی (Kiltie) نوعی کفش‌ آکسفورد است که زبانه‌ای از چرم ریشه ریشه دارد که روی قسمت رویه کفش می‌افتد تا سوراخ و بندهای کفش را بپوشاند. کفش آکسفورد نوک بال (wingtip) رایج‌ترین نوع کفش آکسفورد است. پنجه این کفش به شکلی برش می‌خورد که مانند بال‌های بازشده یک پرنده به نظر می‌رسد. وقتی که می‌خواهید یک کفش رسمی و آکسفورد انتخاب کنید، سعی کنید از چرم طبیعی و اصل باشد. مهم نیست که طرح و مدل کفش چرم هنوز هم مد است یا نه؛ هر نوع کفش آکسفورد مشکی رنگ را می‌توانید با کت شلوار رسمی به‌خوبی ست کنید و همیشه مد است. رسمی‌ترین مدل کفش‌ آکسفورد، کفش بنددار بسته چرم مشکی رنگ است. این مدل کفش خصوصا با کت شلوار راه‌دار باریک و کت‌های دو طرف دگمه‌دار بسیار عالی است. اگر کفشتان قهوه‌ای رنگ است، می‌توانید آن را با کت شلوارهای فاستونی و کت‌های اسپرت بپوشید. اگر کفش آکسفورد شما قهوه‌ای یا قرمز خیلی تیره است، مدل بنددار باز آن با هر نوع شلوار جین و کتان یا کت شلوارهای روشن و کت‌های اسپرت ست می‌شود.

 

۲ -کفش‌های بدون بند گشاد (Loafers)

قسمت حلقه تمام این مدل کفش‌ها کوتاه برش خورده است، بدون بند است، رویه پهنی دارد و کف کفش یکدست و عریض است. این نوع کفش هم انواع مختلفی دارد، مدل سگک دار، منگوله‌دار و غیره.

برخلاف کفش‌های آکسفورد این نوع کفش برای تمام مردان مناسب نیست. مردان جوان ممکن است به خریدن یک مدل سگک دار قهوه‌ای تمایل چندانی نشان ندهند؛ درحالیکه این مدل کفش بدون بند، سگک دار قهوه‌ای درمیان مردان می‌انسال طرفدار زیادی دارد. مدل‌هایی از این کفش که منگوله دار است نسبتا رسمی‌تر است و با کت‌شلواری رسمی و کاری به‌خوبی ست می‌شود. این کفش‌های منگوله‌دار اگر از چرم جیر باشد، غیررسمی‌تر است و می‌توانید آن را با کت‌شلوارهای کتانی و سایر مدل‌های غیررسمی، حتی شلوار جین بپوشید. مدلی از این کفش که یک تکه باریک چرم جداگانه روی قسمت رویه دارد و برش کوتاهی خورده است (Penny loafers)، مدل کفش‌های غیررسمی هستند. این نوع کفش اگرچه ابتدا در میان مردان جوان طرفدار زیادی داشت اما در حال حاضر بیشتر مردان مسن‌تر به سراغ این مدل کفش می‌روند.

 

نکاتی در مورد کفش‌های رسمی

کفش‌های رسمی خود را با پوشیدن روکفشی (حافظ‌های پلاستیکی) از باران، برف و گل و لای محافظت کنید

کفش‌های مشکی رنگ را با لباس‌های مشکی، خاکستری و آبی سیر بپوشید

کفش‌های قهوه‌ای را با لباس‌هایی که رنگمایه‌های خاکی دارند بپوشید

کفش‌هایی که به رنگ قرمز تند و تیره هستند، تقریبا با هر رنگ لباس مردانه ست می‌شود.

 

اطلاعاتی جالب در مورد کفش

کفش‌های چرمی مناسب‌ترین جنس کفش است، زیرا انتقال هوا بین پوست و خارج از کفش برقرار می‌شود. اما کفش‌هایی که جنس آن‌ها صد درصد پلاستیک است باعث ایجاد عرق در پا شده و با جلوگیری ازجریان هوا زمینه بروز اختلالات و ناهنجاریهای پوستی فراهم می‌شود.

دکتر فرزانه ترکان متخصص طب فیزیکی و توان بخشی در گفت‌و‌گو با ایسنا، با بیان این مطلب گفت: کفش راحت، کفشی است که دارای ارتفاع مناسب بوده و پا در کفش احساس راحتی کند. معمولا نباید کفی کفش سفت بوده و فشار را فقط به یک نقطه منتقل کند.

وی درباره بهترین شکل و فرم کفش گفت: توزیع یکسان وزن بدن به جلو و عقب پا بهترین شکل کفش می‌باشد البته کفش‌های پاشنه بلند باعث انتقال بیشتر وزن به جلوی پا ‌شده و توصیه می‌شود که به مدت طولانی درطول روز استفاده نشود.

دکتر ترکان با اشاره به استفاده از کفش‌های لژدار که ارتفاع کفی کفش از قسمت پاشنه تا پنجه پا ادامه دارد و اختلاف آن یک تا دو سانت نیست، اظهار داشت: معمولا نوک باریک و پاشنه بلند کفش باعث انتقال وزن بدن به جلوی پا و تغییر شکل درانگشتان و بیرون زدگی استخوان پا به خارج می‌شود.

وی ادامه داد: تداوم در استفاده از این کفش‌ها باعث جمع شدن استخوان پا شده و به طرف مخالف کشیده می‌شود. این ناهنجاری‌ها معمولا دردهای ناراحت کننده‌ای را درافراد ایجاد ‌می کند که تغییر شکل استخوان پا برگشت ناپذیر است و در نتیجه فرد مجبور به پوشیدن کفش سفارشی می‌شود.

این متخصص طب فیزیکی و توانبخشی با بیان اینکه بر خلاف تصور مردم به خصوص زنان که صندل و دمپایی را راحت‌ترین کفش می‌دانند، کفش مناسب کفشی است که کاملا پا را در برگیرد، توصیه کرد که خرید کفش حتی الامکان در ساعات بعد ازظهر که پا به بزرگ‌ترین حجم خود رسیده انجام شود. زیرا تورم و افزایش حجم عضلات پا در بعدازظهر در بزرگ‌ترین حالت آن است.

وی با بیان اینکه بیشترین درد‌ها و ناراحتی‌های کمر و پا به خاطر کفش نامناسب است، تصریح کرد: در مجموع تنها درصد بسیار کمی از کفش‌ها استاندارد هستند و معمولا از نظر جنس، مدل، قرارگیری پاشنه ونحوه توزیع وزن مناسب نیستند اما متاسفانه بیشتر مردم از کفش‌های روتین استفاده می‌کنند.

ترکان با اشاره به کفش‌های ورزشی و یا شبیه اسپرت که راحت‌ترین کفش‌هاست، اعلام کرد: کفش‌های چرمی مناسب‌ترین جنس کفش است، زیرا انتقال هوا بین پوست و خارج از کفش برقرار می‌شود. اما کفش‌هایی که جنس آن‌ها صد درصد پلاستیک است باعث ایجاد عرق در پا شده و با جلوگیری ازجریان هوا زمینه بروز اختلالات و ناهنجاریهای پوستی فراهم می‌شود.

وی با بیان اینکه نباید کفش را بدون جوراب پوشید، گفت: جوراب‌ها باید نخی باشد چون که باعث تسریع در انتقال هوا می‌شود. همچنین نباید پا به مدت طولانی در کفش قرار گیرد حتی کفش‌هایی که خیلی راحت هستند. دکتر فرزانه ترکان درباره نرمش‌ و جابه جا کردن عضلات برای رفع خستگی پا اظهار داشت: این حرکات باعث جریان خون به نقاط مختلف پا می‌شود که می‌توان مچ پا را به سمت بالا کشید و نگه داشت. تکرار این حرکات باعث می‌شود تا ورمی که در قسمت‌های پا ایجاد شده کمتر شده و سیستم پمپاژ و انتقال خون به قسمت قلب جریان پیدا کند. وی در پایان توصیه کرد: مردم بیشتر از آنکه به زیبایی کفش توجه کنند باید به راحتی کفش اهمیت دهند.

 

کفش هاى پلاستیکى باعث ناراحتى پوستى مى شود

کفش هاى چرمى مناسب‌ترین جنس کفش است، زیرا انتقال هوا بین پوست و خارج از کفش برقرار مى شود. اما کفش هایى که جنس آن‌ها صد درصد پلاستیک است باعث ایجاد عرق در پا شده و با جلوگیرى ازجریان هوا زمینه بروز اختلالات و ناهنجاریهاى پوستى فراهم مى شود.

یک متخصص طب فیزیکى و توان بخشى در گفت‌و‌گو با ایسنا، با بیان این مطلب گفت: کفش راحت، کفشى است که داراى ارتفاع مناسب بوده و پا در کفش احساس راحتى کند. معمولا نباید کفه کفش سفت بوده و فشار را فقط به یک نقطه منتقل کند.

وى درباره بهترین شکل و فرم کفش گفت: توزیع یکسان وزن بدن به جلو و عقب پا بهترین شکل کفش است البته کفش هاى پاشنه بلند باعث انتقال بیشتر وزن به جلوى پا شده و توصیه مى شود که به مدت طولانى درطول روز استفاده نشود.

وى با اشاره به استفاده از کفش هاى لژدار که ارتفاع کفه کفش از قسمت پاشنه تا پنجه پا ادامه دارد و اختلاف آن یک تا دو سانت نیست، اظهار داشت: معمولا نوک باریک و پاشنه بلند کفش باعث انتقال وزن بدن به جلوى پا و تغییر شکل درانگشتان و بیرون زدگى استخوان پا به خارج مى شود.

وى ادامه داد: تداوم در استفاده از این کفش‌ها باعث جمع شدن استخوان پا شده و به طرف مخالف کشیده مى شود. این ناهنجاری‌ها معمولا دردهاى ناراحت کننده اى را درافراد ایجاد مى کند که تغییر شکل استخوان پا برگشت ناپذیر است و در نتیجه فرد مجبور به پوشیدن کفش سفارشى مى شود. این متخصص طب فیزیکى و توانبخشى با بیان اینکه بر خلاف تصور مردم به خصوص زنان که صندل و دمپایى را راحت‌ترین کفش مى دانند، کفش مناسب کفشى است که کاملا پا را در برگیرد، توصیه کرد که خرید کفش حتى الامکان در ساعات بعد از ظهر که پا به بزرگ‌ترین حجم خود رسیده انجام شود. زیرا تورم و افزایش حجم عضلات پا در بعدازظهر در بزرگ‌ترین حالت آن است.

وى با بیان اینکه بیشترین درد‌ها و ناراحتى هاى کمر و پا به خاطر کفش نامناسب است، تصریح کرد: در مجموع تنها درصد بسیار کمى از کفش‌ها استاندارد هستند و معمولا از نظر جنس، مدل، قرارگیرى پاشنه ونحوه توزیع وزن مناسب نیستند اما متاسفانه بیشتر مردم از کفش هاى روتین استفاده مى کنند.

وى با اشاره به کفش هاى ورزشى و یا شبیه اسپرت که راحت‌ترین کفش هاست، اعلام کرد: کفش هاى چرمى مناسب‌ترین جنس کفش است، زیرا انتقال هوا بین پوست و خارج از کفش برقرار مى شود. اما کفش هایى که جنس آن‌ها صد درصد پلاستیک است باعث ایجاد عرق در پا شده و با جلوگیرى ازجریان هوا زمینه بروز اختلالات و ناهنجاریهاى پوستى فراهم مى شود.

وى با بیان اینکه نباید کفش را بدون جوراب پوشید، گفت: جوراب‌ها باید نخى باشد چون که باعث تسریع در انتقال هوا مى شود. همچنین نباید پا به مدت طولانى در کفش قرار گیرد حتى کفش هایى که خیلى راحت هستند.

وى درباره نرمش و جابه جا کردن عضلات براى رفع خستگى پا اظهار داشت: این حرکات باعث جریان خون به نقاط مختلف پا مى شود که مى توان مچ پا را به سمت بالا کشید و نگه داشت. تکرار این حرکات باعث مى شود تا ورمى که در قسمت هاى پا ایجاد شده کمتر شده و سیستم پمپاژ و انتقال خون به سمت قلب جریان پیدا کند. وى در پایان توصیه کرد: مردم بیشتر از آنکه به زیبایى کفش توجه کنند باید به راحتى کفش اهمیت دهند.

کفش‌های پاشنه‌دار

یکی دیگر از سوالات بسیار مهم در انتخاب کفش، پاشنه‌دار بودن آن است که البته در خانم‌ها مصداق بیشتری می‌‌یابد. کفش‌های پاشنه تخت، چون حالت ضربه‌ گیری در پاشنه ندارند، هنگام راه رفتن باعث درد پاشنه می‌ شوند. پس پاشنه باید وجود داشته باشد، اما کفش‌های پاشنه بلند هم، به طریق دیگری سبب آزار و درد پا می‌‌شوند.

زنان ده برابر بیشتر از مردان از درد پاها‌یشان شکایت دارند و دلیل آن پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند است که پنجه آن تیز بوده و به انگشتان پا فشار می‌‌آورند.

پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند و غیراستاندارد دارای عوارضی است:

عوارضی مانند انحراف انگشت شست پا، می‌خچه، تاول و خمیدگی انگشتان، دردهای مزمن کمر، دردهای مفاصل، زانو، پاشنه پا و خستگی‌های زودرس، پیامد مستقیم استفاده از چنین کفش‌هایی است.

با شروع تابستان و گرم‌تر شدن هوا، انواع دیگری از کفش‌ها موسوم به کفش‌های تابستانی یا صندل وارد بازار می‌ شوند. این کفش‌ها نسبتاً باز بوده و امکان تبادل هوا میان بیرون و درون کفش را فراهم می‌‌آورند و باعث می‌‌شوند که گرما در کفش ایجاد نشود، اما همین کفش‌ها هم استانداردهای خاص خودشان را دارند.

نکته مهم این است که پا در هنگام حرکت باید در یک حالت ثابتی بماند. در کفش‌هایی که پشت باز هستند، هنگام حرکت، یک انرژی صرف بیرون نیفتادن آن‌ها از پا می‌‌شود و این‌ کفش‌ها باعث خستگی بی‌مورد می‌‌شوند.

بعضی از صندل‌های ظریف زنانه یک بند نازک در قسمت عقب دارند. بندهای نازک به علت قطر کم، فشار بیشتری روی یک نقطه از پا متمرکز می‌ کنند و باعث آزار آن می‌ شوند. پوشیدن این کفش‌ها در درازمدت، باعث التهاب تاندون آشیل پا می‌ گردد که بسیار دردناک و آزاردهنده است، ولی به افرادی که مایل به پوشیدن صندل هستند توصیه می‌کنیم، اگر قصد پیاده ‌روی‌های طولانی‌‌تر از ۲۰ دقیقه را دارید، به هیچ ‌وجه صندل نپوشید و از کفش‌های استاندارد دیگر استفاده کنید.

بیشتر مردم در انتخاب کفش به زیبایی و رنگ و طرح آن دقت می‌‌کنند نه به فاکتورهای استاندارد آن و این باعث آزارهای درازمدت در آن‌ها می‌‌شود.

امیدواریم فرهنگ پوشیدن کفش و اطلاع‌ رسانی در این زمینه آن قدر زیاد شود تا به ‌جایی برسیم که در واقع کفش‌های استاندارد را دوست داشته باشیم و بخریم.

راهنمای خرید کفش

با رعایت چند نکته کلیدی هنگام انتخاب کفش سلامتی پاهای خود را تضمین کنید:

۱ -کفشی بخرید که با فرم طبیعی پاهای شما مطابقت داشته باشد.

۲ – پا‌ها بطور طبیعی در ساعات انتهایی روز اندکی ورم می‌کنند به همین خاطر بهترین زمان برای اندازه کردن کفش عصر و پس از غروب آفتاب است.

۳ –  سایز درج شده بروی کفش را ملاک قرار ندهید چراکه قابل اطمینان نیستند.

۴ – خرید کفش تنگ به امید اینکه پس از مدتی جا باز خواهد کرد یک اشتباه محض است. هیچگاه یک کفش تنگ را خریداری نکنید.

۵ – کف کفش می‌بایست محکم و قابل انعطاف باشد و سطح آجداری نیز داشته باشد. خود کفش نیز باید سبک باشد.

۶ – از به پا کردن کفشهای پاشنه بلند به مدت طولانی خودداری کنید. کفشهای پاشنه بلند لغزیدن و بزمین خوردن، درد کمر و پا و تغییر در فرم پا را بدنبال دارند. سعی کنید پاشنه کفشتان از ۴ سانتی متر بلند‌تر نباشد. همچنین پاشنه‌های عریض‌تر نسبت به پاشنه‌های نوک تیز و باریک مناسب‌تر می‌باشند.

۷ -هنگام امتحان کفش توجه داشته باشید که پاشنه پاهای شما نباید درون کفش بلغزد.

۸ – سایز پاهای شما با افزایش سن، تغییر وزن و یا در دوران بارداری تغییر می‌کند. بنابراین هنگام خرید کفش نو به سایز پاهای پیشین خود اتکا نکنید.

۹ – در اغلب افراد سایز یکی از پا‌هایشان با پای دیگر متفاوت می‌باشد. بنابراین در انتخاب کفش پای بزرگ‌تر را ملاک انتخاب قرار دهید.

۱۰ – کفش اندازه کفشی است که هنگامی که شما ایستاده‌اید میان نوک بزرگ‌ترین انگشت پا (معمولا شست پا) و انتهای کفش حداقل یک سانتی متر فاصله وجود داشته باشد و شما قادر باشید انگشتان پای خود را آزادانه تکان دهید. همچنین به قوس کف پا نیز توجه کنید که مطابق شکل باید متناسب با قوس کفش باشد.

۱۱ – برای امتحان کردن کفش حتما بندهای کفش را بطور کامل ببندید و سپس بایستید و چند قدم راه بروید تا کاملا از اندازه بدن کفش اطمینان حاصل کنید.

۱۲ – از خرید کفشهای پنجه باریک تا حد امکان خودداری کنید چراکه اینگونه کفش‌ها انگشتان پا را تحت فشار قرار داده و بد فرم می‌کند.

۱۳ – کفشهای تخت، لژ دار و یا پاشنه کوتاه هم راحت ترند و هم ایمن‌تر.

۱۴ – در هنگام انتخاب کفش به نوع جورابی که عادت به پوشیدن دارید نیز توجه کنید. و هنگام خرید نیز‌‌ همان جوراب را به پا داشته باشید.

۱۵ – عوارض پوشیدن کفشهای تنگ شامل: پینه پا، می‌خچه، دردهای مفاصل، درد زانو‌ها و پاشنه پا و خستگی زود رس می‌باشد.

۱۶ -به پا کردن کفشهای گشاد نیز سبب می‌گردد تا پا‌ها تاول بزنند و فرد از تعادل کافی هنگام راه رفتن برخوردار نباشد.

۱۷ – از فروشگاههایی خرید کنید که تنوع کفش در آن‌ها بالاست تا محدودیت انتخاب نداشته باشید.

۱۸ – تحت تاثیر صحبتهای فروشنده قرار نگیرید آن‌ها شما را ترغیب می‌کنند تا هر کفش تنگ و نامناسبی را خریداری کنید. اما شما با صبر و حوصله کفش راحت و اندازه پاهای خود را انتخاب کنید.

۱۹ – چرم بهترین رویه کفش محسوب می‌گردد چراکه مانند پوست تنفس کرده و تهویه دارد.

۲۰ – کفشی بخرید که بتوانید سایز آن را اندکی تغییر دهید یعنی کفشهای بند دار و یا سگک دار.

۲۱ – آس‌تر و پوشش درون کفش می‌بایست نرم، فاقد درز و هر گونه برآمدگی باشد.

۲۲ – شما قادر می‌باشید طبق فرمول زیر سایز کفش خود را بدست آورید. ابتدا می‌بایست طول پای خود را اندازه گیری کنید (از نوک بلند‌ترین انگشت پا (معمولا شست پا) تا پشت پاشنه پا):

سایز کفش=‌ طول پا (سانتی متر) +۲ سانتی متر‍  ۱. ۵

ایـن فـرمـول سـایـز کـفـش اروپایی را مشخص می‌کند که با سایز کـفشـهای کشورمان هماهنگی دارد.

 

نکاتی در مورد نگهداری کفش

کفشهای نو را که برای اولین بار می‌خواهید استفاده کنید فقط به مدت ده دقیقه در روز (و به مدت پنج روز) بپوشید تا حالت اصلی و زیبایی اولیه کفش برای مدت زیادی حفظ شود. این یکی از مهم‌ترین عوامل حفظ زیبایی ظاهر کفش و نیز بالارفتن مدت زمان عمر کفش می‌باشد که متاسفانه در کشورهای جهان سوم بدلیل پایین بودن سطح درآمد جامعه چنین کارهایی عملا غیرممکن می‌باشد. چون افراد توانایی خرید دو یاچند جفت کفش را در یک زمان ندارند.

توضیح: مورد فوق یک مورد پزشکی نیز می‌باشد و افراد مبتلا به دیابت حتما باید این مورد را رعایت کنند و اجازه ندهند تا خشکی و یا باصطلاح تازگی اولیه کفش به پای آن‌ها صدمه بزند.

از قالبهای مخصوص برای کفش (فنری یا معمولی) نیز می‌توانید برای حفظ حالت اولیه کفش استفاده کنید

واکس زدن باعث می‌شود تا کفش شما همیشه نرم و انعطاف پذیر باشد پس، به طور مرتب کفش‌هایتان را واکس زده و تمیز نگهدارید در ضمن:

«کفش تمیز و مرتب نشانه شخصیت و انظباط شماست»

 

چند نکته دیگر

کفشی را که تازه خریداری کرده‌اید به مدت ده دقیقه در روی فرش بپوشید و قدم بزنید و کاملا مطمئن شوید که کفش از لحاظ اندازه و قالب متناسب با پای شما است در غیر اینصورت به فروشگاه مورد نظر مراجعه کنید و کفش خود را تعویض کنید.

حتما لزومی ندارد که شما همیشه شماره مثلا ۴۰ بپوشید، ممکن است با مرور زمان و تحت مواردی مثل افزایش سن، افزایش وزن، کاهش وزن و… شماره پای شما کمی بزرگ‌تر و یا کوچ‌تر شده یاشد،، دقت کنید!!!.

از پوشیدن کفشهای تنگ جدا خودداری فرمایید زیرا زمانی که «پا» تحت فشار بوده و ناراحت باشد سیستم عصبی مختل شده و قدرت تفکر و تصمیم گیری در حد بسیار پایینی کاهش می‌یابد.

در بسیاری از موارد پاهای چپ و راست به اندازه دو یا سه میلیم‌تر از همدیگر اختلاف دارند پس در هنگام خرید، انتخاب خود رابر اساس اندازه پای بزرگ‌تر انجام دهید.

 

واکس

واکْس به صورت عمومی به ماده‌ای گفته می‌شود که بر روی جسمی مالیده شود به طور مثال واکس کفش ماده‌ای است که روی کفش برای ایجاد لایه‌ای شفاف و محافظت از نخ‌های آن مالیده می‌شود.

انواع مختلفی از واکس برای مصارف مختلف وجود دارد:

واکس چرم برای براق کردن سطوح چرمی، واکس بدنه خودرو برای براق کردن بدنه خودرو، واکس مو برای حالت دادن و براق کردن موی سر و غیره…

معمولاً واکس ماده‌ای کرم مانند است که برای براق کردن سطح مواد مختلف استفاده می‌شود. امروزه جهت ایجاد رفاه دستگاه‌هایی جهت واکس کفش ایجاد شده‌است که به آن دستگاه براق کننده کفش می‌گویند که به وسیله یک یا دو برس که به صورت افق قرار دارند رویه و کناره‌های کفش را تمیز می‌نماید.

برای تهیه واکس کفش ابتدا باید حلال مناسب انتخاب شود. سابقاً از حلال نیتروبنزن برای این منظور استفاده می‌شد اما به علت تأثیر نامطلوبی که بر روی چرم به جا می‌گذارد استعمال آن بعد‌ها متروک گردید. امروزه از روغن تربانتین به عنوان حلال استفاده می‌شود، اما در بعضی موارد به علت گرانی این روغن به جای آن پارافین مایع یا نفت به کار می‌برند که البته از مرغوبیت واکس خواهد کاست.

در انتخاب ماده حلال باید شرایط زیر رعایت شود:

۱ –  درجه جوش آن باید نزدیک به درجه جوش تربانتین باشد.

۲ –  قابلیت تبخیر آن چنانچه زیاد باشد با چند بار باز و بسته شدن سرپوش قوطی واکس، محتوای آن خشک و غیر قابل استفاده می‌شود و چنانچه قابلیت تبخیر آن کم باشد به هنگام واکس زدن موجب تأخیر عمل شده و از براق شدن چرم جلوگیری می‌کند. بنابراین قابلیت تبخیر این ماده باید متناسب با زمان لازم باشد به طوری که عیبهای فوق ظاهر نشود.

۳ –  قابلیت حل آن برای سایر مواد لازم در ساخت واکس و حفظ این مواد در درجات حرارت مختلف

۴ –  علاوه بر مواد فوق باید روغن مناسبی در واکس‌ها به کار رود که جایگزین چربی طبیعی چرم باشد و در حفظ آن عمل نماید. برای این منظور معمولاً از استآرین، اولئین، لانولین و پاره‌ای روغنهای نباتی به مقدار مناسب استفاده می‌کنند.