روشهای ساخت پل
مجید غواصیه| در این نوشتار تصمیم داریم در دو بخش در مورد انواع روشهای ساخت پل به همراه توضیحات مفصل و تصاویر مربوط به هر مرحله صحبت نماییم. در بخش اول به روشهای اجرا و ساخت پلهای غیر کابلی شامل روش دهانه به دهانه، روش طرهای متعادل، روش پیش رانی و روش جایگذاری پیشرو را، شرح خواهیم داد. در بخش دوم به تشریح پلهای کابلی، انواع کابلهای مورد استفاده و روشهای استفاده از کابل در این نوع پلها میپردازیم، بنابراین با ما همراه باشید. پیشنهاد مطالعه بخش دوم : نحوه ساخت پل کابلی و معلق با انواع آنها
۱- روش دهانه به دهانه Span-by-Span
روش دهانه به دهانه یکی از روشهای اصلی ساخت پلهای چند دهانه است همان طور که از اسم این روش پیداست، در این روش، شاهتیر را در یک دهانه پل به طور کامل نصب میکنند و سپس نصب را در دهانه عدی آغاز میکنند. به همین ترتیب ادامه میدهند تا نصب شاهتیرهای پل تمام شود. این روش ساخت اجازه میدهد کل دهانه در یک زمان نصب شود. این روش، بر حسب نوع روشی که در اجرا و ساخت پل به کار میرود و وسایلی که در اجرا مورد استفاده قرار میگیرد، به زیر مجموعههای زیر تقسیم میشود:
Full Span Method(FSM)
Moveable Scaffolding Method(MSS)
خرپای موقت
روش لغزش به پهلو
ابتدا به معرفی کلی روش دهانه به دهانه از روشهای ساخت پل پرداخته میشود. در سال ۱۹۹۵ Levintov ویژگی و شاخصههای اصلی روش دهانه به دهانه را به عنوان مونتاژ کردن تمامی قطعات جهت ساخت یک دهانه را به صورت « قرار دادن قطعات در یک ردیف، اتصال آنها و پس تنیدگی طولی آنها به همدیگر برای ساخت دهانه کامل» طرح بندی کرد. قاعده کلی روش ساخت دهانه به دهانه در شکل زیر نشان داده میشود:
شکل ۱ – نمایی کلی از روش دهانه به دهانه
روش دهانه به دهانه محدود به پل هایی است که دارای عرشه صندوقهای و با عمق ثابت هستند. حالتهای مختلف ساخت با استفاده از روش دهانه به دهانه به این صورت میباشد که، قطعات میتوانند در ابتدا در روی زمین به یکدیگر مونتاژ شوند و توسط یک جرثقیل قوی بصورت یک مجموعه بالا برده شده و در جای خود قرار داده شوند (روش FSM)؛ و یا این که میتوانند همگی در موقعیت نهایی خود بر روی شاهتیرِ نصب، در امتداد دهانه قرار داده شده و دهانه را کامل نمایند. روش دوم به عنوان نمونه در ساخت پل درهای بین ایالتی Biloxi- I 110 استفاده شده است. در این پروژه شاهتیرهای نصب مختلفی در ساخت دهانهها استفاده شده است. در برخی دهانهها از خرپاهای مثلثی استفاده شد و در برخی قسمتها از شاهتیرهای جعبهای فولادی برای این کار بهره گرفته شده که البته فضای خالی بیشتری را در زیر پل جهت عبور و مرور فراهم میآورد.
شاهتیرهای نصب در دو انتهای خود توسط داربستهای فلزی که بر پایههای پل تکیه داشتند، نگهداری میشدند. بعد از اتمام ساخت یک دهانه، شاهتیرهای نصب به سمت جلو و دهانه بعدی پیشروی میکردند و تنظیم میشدند. پس از آن قطعات پیش ساخته که قبلاً آماده شده بودند توسط جرثقیل بالا برده شده و در جای خود قرار داده میشوند. تنظیم دقیق قطعات در جای خود و بر روی شاهتیرِ نصب به وسیله تکیه گاههای انفرادیِ تغییرپذیر، امکان پذیر است. بعد از همه این مراحل، پس تنیدگی جهت اتصال و پیوستگی بین تمام قطعات صورت میگیرد تا یک دهانه کامل شکل گیرد.
با روشی که توصیف گردید، سرعت ساخت میتواند به ۱ دهانه ظرف ۳٫۵ روز برسد. شاهتیر نصب نیازی به تکیه کردن بر زمین ندارد، ولی میتواند به روسازه و زیرسازه موجود تکیه کند. برای مثال پایههای دهانهای که در حال ساخت است میتواند بدین منظور استفاده گردد. طراحی خاص روسازه و زیرسازه و ملاحظات مربوط به آنها مثل ارتفاع آزاد زیر پل، یکسری مرزها و محدودیتها را در طراحی و ساخت شاهتیرهای نصب وارد میکند.
