طراحی قطعات مکانیکی در تراشکاری

۱ – انتهای سوراخ کور

در انتهای سوراخ های کور خلاصی لازم را برای ابزار فراهم کنید تا انجام عملیات های بعدی مانند هونینگ , بورینگ , برقوکاری و سنگ زنی را ساده تر کرده و هزینه تولید را کاهش دهد. حداقل خلاصی لازم را می توان بر اساس درصدی از قطر سوراخ اصلی بیان نمود. توصیه می شود که در فرایند طراحی مقدار خلاصی انتهای سوراخ برابر یا بزرگتر از ۳ درصد قطر سوراخ در نظر گرفته شود.

۲ – طراحی جای خار

توصیه می شود که در قطعات تراشکاری, جای خار بگونه ای طراحی شود که انتهای آن فیلت خورده باشد. جای خارهای فیلت خورده باید بوسیله ماشینهای فرز وتیغه فرزهای انگشتی ماشینکاری شوند تا لبه های فیلت خورده خار بخوبی داخل جای خار ایجاد شده مستقر گردد. قطر تیغه فرز باید همیشه برابر یا کمی کوچکتر از عرض جای خار باشد. باید دقت نمود که اگر شعاع فیلت انتهای جای خار برابر شعاع تیغه فرز باشد ,سرعت ماشینکاری جای خار بیشتر شده و در نتیجه زمان آن کاهش می یابد.

۳ – قطعات مدور نازک و بلند

در طراحی قطعات نازک برای تراشکاری , توصیه می شود در انتهای آزاد قطعه سوراخ مرکزی جهت استقرار در مرغک ماشین تراش ایجاد شود .در صورت عدم مهار قطعه در سمت آزاد ,قطعه کار تحت فشار ابزار خم شده و از حالت استوانه ای خارج می شود. ضمن اینکه ممکن است قطعه کار در سمت سه نظام دستگاه شل شده و با جدا شدن آن, حادثه و آسیب ایجاد شود.

بطور کلی بهتر است طراحی.قطعات از ابتدا بگونه ای صورت گیرد که نیازی به بستن آن در مرغک تراشکاری نباشد و این امر با اجتناب از طراحی قطعات نازک ممکن می گردد. به همین منظور توصیه می شود که طراحی قطعات تراشکاری به صورتی انجام شود که نسبت طول کلی قطعه به حداقل قطر آن کمتر یا برابر ۸ در نظر گرفته شود .

۴ – حداقل شعاع گوشه داخلی

توصیه می شود از گوشه های داخلی تند در طراحی خود اجتناب کرده و شعاع گوشه داخلی را به اندازه ای بزرگ در نظر بگیرید که ابزار با شعاع نوک بزرگ نیز بتواند براحتی آنرا تراشکاری کند زیرا ابزارهای با شعاع بزرگ, کمتر از سایر تیغه های تراشکاری مستعد شکستن می باشند. در قعات تراشکاری ,حداقل شعاع در گوشه های داخلی است که تعیین کننده نوع تیغچه قابل استفاده در فرآیند تولید می باشد.

۵ – خلاصی قطر خارجی

در نظر گرفتن خلاصی در قطر خارجی پروفایل تراشکاری یک قطعه به ماشینکاری نرم و آسانتر قطعه منجر می شود . طراحی پروفایل کلی قطعات دوار باید بگونه ای باشد که فرم قطعه براحتی با حرکت ساده ابزار قابل تراش بوده و حداقل تعویض ابزار را نیاز داشته باشد زیرا شیارهایی با دیواره های موازی یا دارای دیواره هایی با شیب تند را نمی توان در یک مرحله تراشکاری نمود . در همین راستا,پروفایل‌هایی که دارای سطوحی با شیب حداکثر ۵۸ درجه نسبت به محور قطعه کار هستند را می توان براحتی تراشکاری نمود.

۶ – شیارهای طولی متقارن

توصیه می شود که شیارهای محوری و جای خارها بگونه ای طراحی شوند که نسبت به حول محور دوران متقارن باشند. عدم وجود چنین تقارنی در قطعه تراشکاری, سبب بروز مشکل در زمان مونتاژ و کوپل شدن با قطعات دوار مقابل خواهد شد.